Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 19889 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 32673 - Esas Yıl 2013





Tebliğname No : 6 - 2013/331782MAHKEMESİ : Harran Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 16/03/2007NUMARASI : 2007/10 (E) ve 2007/41 (K)SUÇ : Hırsızlık Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22/10/2013 tarihli kenar yazısı ile Dairemize gönderilerek, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak; 1-Sanıklar hakkında 5237 sayılı Yasanın 142/1-a maddesine göre belirlenen 3 yıl 6 aylık hapis cezası üzerinden, aynı Yasanın 143. maddesiyle 1/4 oranında indirim yapılırken, cezanın 3 yıl 16 ay 15 gün yerine, 4 yıl 4 ay 15 gün olarak belirlenmesinden sonra anılan Yasa'nın 35.maddesiyle 1/2 indirim yapılıp cezanın 1 yıl 14 ay 7 gün yerine, 2 yıl 2 ay 7 gün olarak belirlenmesi suretiyle sanıklara fazla ceza tayin edilmesi,2-Sanıklar hakkında hüküm kısmında, “yargılama sürecinde gerçeği inkar etmeye yönelik eylemleri'' gerekçe gösterilip 5237 sayılı TCK'nın 62.maddesinin uygulanmamasına karar verilmiş ise de; anılan Yasanın 61. maddesindeki ölçütler dikkate alınmadan yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden ayrıca inkarın savunma yollarından biri olduğu hususu da gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulması,3-Gerekçeli karar başlığında, zaman diliminin yazılmayıp, hüküm kısmında da suçun gece işlendiği kabul edilip sanıkların cezaları artırıldığı halde, uygulama maddesinin gösterilmemesi, böylece 5271 sayılı CMK'nın 232.maddesine aykırı davranılması, 4-Kasten işlenen suçlarda hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olan ve 5237 sayılı TCK’nın 53.maddesinin birinci fıkrasında öngörülen belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirlerinin seçimlik olmadığı gözetilmeden anılan fıkranın (a), (c), (d) ve (e) bendlerinde yazılı tedbirlere hükmedilmemesi,5-5271 sayılı CMK'nın 326/2. maddesi uyarınca birlikte işlenmiş suç nedeniyle mahkum edilmiş olan sanıkların yargılama giderlerinden sebebiyet verdikleri oranda ayrı ayrı sorumlu tutulmaları gerektiğinin gözetilmemesi,Bozmayı gerektirmiş sanıklar İ.. A.. ve K.. A.. ile sanıklar savunmanının temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 19.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.