Tebliğname No : 6 - 2010/2309MAHKEMESİ : Isparta 1. Ağır Ceza MahkemesiTARİHİ : 09/06/2009NUMARASI : 2009/30 (E) ve 2009/132 (K)SUÇ : Yağma Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:Yakınan, 03/12/2007 tarihinde kollukta verdiği ilk ifadesinde; “25.11.2007 tarihinde, Çavdır Hayvan pazarında, Tefenni’de bulunan 31 adet koyununu, 4.660 TL’ye, parası peşin olmak üzere sanıklara sattığını, hayvanları tanık R.. A..’a ait kamyon ile götürüp, sanıkların gösterdiği G.. Köyü’ndeki, sanık Levent’e ait ahıra indirip, parasını istediğinde; yaklaşık beş saat kadar bekletildikten sonra, sanıkların, “bugün Pazar, bankalar kapalı, bu yüzden paranı yarın verelim” deyince, kendisinin “biz de hayvanları geri götürelim” demesi üzerine, yanlarına 5-6 kişi toplanarak, sanıkların “hayvanları vermeyiz, paranı vereceğiz” dediklerini, kendilerinin de korkarak, hayvanları bırakıp, oradan ayrıldıklarını” belirtmiş, talimat mahkemesinde alınan iki ayrı ifadesinde de; “… anlaşma sonrası hayvanları ahıra indirdikten sonra, parasını istediğinde, sanıkların “parayı vereceklerini” belirtip, 1-2 saat orada beklettiklerini, o sırada 10-15 kişinin yanlarına geldiğini, sanıkların “parayı veremeyeceklerini, ertesi gün vereceklerini” söyleyince, kendisinin bunu kabul etmediğini belirtince, sanıkların ısrar edip, “paranı yarın öderiz” demeleri üzerine, havanın kararmasından ve yanlarına 15 kadar kişinin toplanmasından korktuğu için hayvanlarını orada bırakıp, ayrıldığını, ancak sanıkların kendisini tehdit etmediğini” beyan etmiş, olayın bizzat görgü tanığı olan Ramazan Atalay da savcılık ve talimat mahkemesinde alınan ifadelerinde özetle; “olay esnasında, koyunları ahıra indirdikten sonra, sanıkların para bulmaya çalıştıklarını, ancak bulamayınca, yakınan Ömer’e “paranızı yarın verelim” dediklerini, sanıkların ve yanlarına gelen kişilerin, yakınanı veya kendisini tehdit etmediklerini, kötü bir davranışlarının olmadığını, malları vermeyiz demediklerini, sadece karşı taraf kalabalık olunca ve hava da kararınca, kendilerinin korkup, oradan ayrıldıklarını” dile getirmiş olması, sanıklar Barış, Tekin ve Bayram’ın da, “yakınanı kesinlikle tehdit etmediklerini, Tekin’in de aldığı koyunların parasının yarısını peşin, kalan yarısını da on gün sonra ödemeyi teklif etmeleri ile yakınanın koyunlarını bırakıp, gittiğini”, sanık Levent de “olay esnasında, olay yerinde bulunmadığını” savunmaları karşısında,Yukarıda özetlenen tarafların beyanları bir arada değerlendirildiğinde; yakınanın, sanıklara sattığı hayvanlarını, ahıra indirdikten sonra, bir süre para bulmaya çalışan sanıkların, para bulamayınca, yakınana “hayvanları bırak, paranı yarın vereceğiz” diyerek, hiçbir tehdit içeren sözleri ve cebir eylemleri olmaksızın ısrar etmeleri üzerine, sanıkların bulunduğu tarafın kalabalık ve havanın da kararmış olmasından etkilenen yakınanın, sanıkların, kendisine zarar verebileceğini düşünerek, parasını peşin almaktan vazgeçip, koyunları sanıklara bıraktığı olayda, yağma boyutuna ulaşan cebir ve tehdit bulunmadığı gözetilmeden, sanıkların beraatleri yerine, yazılı biçimde yağma suçundan mahkumiyetlerine karar verilmesi,Bozmayı gerektirmiş, sanıklar L.. A.., B.. A.., B.. A.. ve T.. A.. savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme kısmen uygun kısmen aykırı BOZULMASINA, 12.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.