Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 19386 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 28378 - Esas Yıl 2013





Tebliğname No : 6 - 2013/260081MAHKEMESİ : Sinop 1. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 06/06/2005NUMARASI : 2005/118 Müt.SUÇ : Hırsızlık Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 40/2, 5271 sayılı CMK.nun 34/2, 231/2 ve 232/6. maddelerine göre; mahkeme kararlarında ilgili kişilerin hangi kanun yolları ve mercilere başvuracağını, süreleri ve şeklinin kuşkuya yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerekir. Hükümlünün yokluğunda verilen 06/06/2005 tarihli kararda, “… bir haftalık süre içerisinde Ağır Ceza Mahkemesi Başkanlığı’na itiraz etme hakkı olduğu” belirtilmekle; uyarlama kararları temyiz yasa yoluna tabi olduğu da göz önüne alındığında yasa yoluna başvuruda ve mercide yanılmaya sebebiyet verilmesi ile 7 günlük temyiz süresinin başlangıcının ve yasa yoluna başvuru şeklinin belirtilmediğinin anlaşılması karşısında; hükümlü O.. K..’nın 14.06.2012 günlü temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek, Sinop Asliye Ceza Mahkemesi’nin 29.06.2012 tarih ve 2012/137 Değ. İş sayılı itirazın reddine ilişkin kararı kaldırılarak yapılan incelemede; Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak; 1-5237 sayılı Yasaya göre suçunu oluşturan eylem nedeniyle temel cezanın ne şekilde saptanacağının belirlenmesi, bireyselleştirme amacına yönelik takdir hakkının kullanılması ve önceki yasaya göre suçun yasal öğelerinde yapılan değişikliklerin tartışılması için duruşma açılması ve tüm bunların neden ve gerekçeleri gösterilerek hüküm kurulması gerektiğinin düşünülmemesi, 2-5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca, hükümlü yararına olan hüküm önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağından, dosya içeriğine göre hükümlünün eylemine uyan 765 sayılı TCY’nın 492/1-son, 522 (pek aşırı), 59., 81/2 maddeleriyle 5237 sayılı Yasanın 142/1-b, 143, 62, 53; 151/1, 62, 53, 116/2-4, 119/1-c, 62, 53. maddeleri uyarınca uygulama yapılıp, mala zarar verme suçunun uzlaştırma kapsamında kaldığı da gözetilip, her iki Yasaya göre denetime olanak sağlayacak şekilde uygulanan Yasa maddeleriyle verilmesi gereken cezalar ayrı ayrı tespit edilip sonuç cezalar karşılaştırılarak lehe olan yasa belirlenerek uygulama yapılması gerekirken, yazılı şekilde uygulama yapılması,Kabule göre de;3-Hükümlü hakkında hükümde 5237 sayılı TCK’nın 62/1.maddesinin uygulanması sırasında özgürlüğü bağlayıcı cezanın “1 yıl 9 ay 20 gün” yerine “21 ay 20 gün” biçiminde belirlenmesi suretiyle, eksik cezaya hükmolunması,4-Hükümlü hakkında 5237 sayılı TCY’nın 53. maddesindeki haklardan yoksun bırakılmasına karar verilmemesi,5-Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun Dairemizce de benimsenen 08.04.2008 gün ve 2008/1-157 Esas, 2008/74 Karar sayılı ilamında açıklandığı üzere; tekerrür uygulamasına esas alınacak hükümlülüklerin ve sonraki suç tarihinin 01.06.2005 tarihinden önce olması halinde; 5237 sayılı TCK’nın lehe kabulü ile yapılan uygulamalarda aynı Kanunun 58. maddesinde yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, hükümlü O.. K..’nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, infaz aşamasında verilen uyarlama kararlarının kazanılmış hak oluşturmayacağının, kazanılmış hakkın kesinleşen hükümdeki sonuç ceza miktarı yönünden söz konusu olduğunun gözetilmesine, 12.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.