Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 17159 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 29518 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : HırsızlıkHÜKÜM : Mahkumiyet Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:I- Hükümlü ... hakkında kurulan hükmün incelenmesinde, Hükümlü ... hakkında kurulan Üsküdar 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.12.2007 gün, 2005/954 Esas ve 2007/756 Karar sayılı önceki hükmünün temyiz edilmeksizin kesinleştiğinin anlaşılması karşısında; Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18.09.2007 tarih, 2007/125-186 Esas ve Karar sayılı kararında açıklandığı üzere, adı geçen hakkındaki temyiz edilmeden kesinleşen ilk hüküm, ancak suç tarihinden sonra yürürlüğe giren yasalar yönünden uyarlama yargısının konusu olabilir ve genel yargı ile uyarlama yargısı birlikte yürütülemez.Hükümlü hakkındaki kararın kesinleşmesinden sonra, aynı dosyada sanık olan ... yönünden temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 09.04.2012 gün, 2009/3836 Esas ve 2012/7139 Karar sayılı ilamı ile esastan incelenerek, lehe yasa karşılaştırması yapılmak üzere bozulmasına karar verilip hükümlü hakkında sirayet ettirilmediği gibi bozma ilamı nedenine göre de sirayet söz konusu olamayacağından, hakkında hüküm kesinleşmiş olan ...'un tekrar yargılanma sürecine dahil edilerek, 2. hükmün kurulduğu anlaşılmaktadır. Kurulan bu ikinci hüküm, hukukî değerden yoksun ve yok hükmünde olduğundan, hukuken varlık kazanmayan bir kararın temyiz davasına konu edilmesi de mümkün değildir. Bu nedenlerle; ... hakkında yeniden kurulan 2. hükme yönelik, konusu bulunmayan temyiz itirazının, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollaması ile CMUK’nun 317. maddesi uyarınca, isteme uygun olarak REDDİNE;5252 sayılı Kanun’un 9/3. maddesine göre, gereğinin taktiri yönünden, mahkemesine gönderilmesi için dosyanın incelenmeden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE,II- Sanık ... hakkında kurulan hükmün incelenmesine gelince,Sanığa yüklenen ve 765 sayılı TCK'nın 491/3. maddesine uyan suçun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre; aynı Yasanın 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen 7 yıl 6 aylık zamanaşımının suç tarihi olan 19.12.2004 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,Bozmayı gerektirmiş, sanık ...'ın temyiz itirazı ile tebliğnamedeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 15.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.