Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 14029 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 19419 - Esas Yıl 2011





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : HırsızlıkHÜKÜM : Mahkumiyet Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:Yakınanların kapılarını kilitli ve camlarını kapalı olarak park ettikleri araçlarının camlarını kırarak ve zorlayarak içindekileri alan sanıkların eylemlerinin 5237 sayılı TCY'nin 142/1-b maddesindeki suçu oluşturduğu gözetilmeden anılan Yasa'nın 142/1-e maddesi ile uygulama yapılması sonuca etkili olmadığından; 5237 sayılı TCY’nin 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCY’nin 493/1. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu, yakınan ...'a karşı hırsızlık suçunun aracının sağ arka kelebek camının kırılması suretiyle işlenmiş olması nedeniyle eylemin 5237 sayılı Yasa'nın 142/1-b maddesinde belirtilen hırsızlık suçunu ve yakınması devam eden yakınana karşı ayrıca aynı Yasa'nın 151/1. maddesine uyan mala zarar verme suçunu da oluşturduğu gözetilmeden bu konuda karar verilmemesi, yakınan ...'un zararının giderilmediğinin anlaşılması karşısında, etkin pişmanlık koşullarının bulunmadığı gözetilmeden, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCY'nin 168. maddesinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayini karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;Kasten işlemiş oldukları suçtan, hapis cezasıyla mahkumiyetlerinin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCY’nin 53/1.maddesinin “a, b, c, d, e” bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum oldukları hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş sanık ... savunmanı ile sanık ...'ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCY’nin 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine, "Kasten işlemiş oldukları suçtan, hapis cezasıyla mahkumiyetlerinin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCY’nin 53/1.maddesinin “a, b, c, d, e” bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum oldukları hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarına," tümcesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.07.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.