MAHKEMESİ :Ağır Ceza MahkemesiSUÇ : YağmaHÜKÜM : Mahkumiyet Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 22/11/2011 tarihli görevsizlik kararı ile Dairemize gönderilerek, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:I-Sanık ... hakkında kurulan hükmün incelenmesinde;Yağma suçunun birden fazla kişi ile birlikte ve silah kullanılarak işlendiğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı Yasanın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken, bu hususların dikkate alınarak alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin düşünülmemesi karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, sanık savunmanının temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün istem gibi ONANMASINA,II-Sanık ... hakkında kurulan hükmün incelenmesine gelince;Sanık ... tarafından hükümden sonra Dairemize gönderilen 12.12.2011 tarihli dilekçede; sanık ...'ın akıl hastası olduğu belirtilmiş, dilekçe ekinde de hakkında 7.Sulh Ceza Mahkemesince verilen kısıtlılık kararını sunulmuş olduğu ve yine sanık ...'ın UYAP Sisteminden alınan adli sicil kaydının incelenmesinde, ... 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 2012-810 Esas ve 2013/1053 karar sayılı dosyasında sanık hakkında akıl hastalığı nedeniyle güvenlik tedbirine hükmolunduğunun anlaşılmasına göre; sanık ...'ın, suç tarihinde 5237 sayılı TCY.nın 32. maddesi gereğince işlediği suçun hukuksal sonuçlarını algılayamama veya davranışlarını yönlendirme yeteneğini azaltacak derecede akıl hastalığının bulunup bulunmadığı ve beyanlarına itibar edilip edilemeyeceği de araştırılarak, sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun değerlendirilmesi zorunluluğu,Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... savunmanının temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 25.6.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.