Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 13177 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 3446 - Esas Yıl 2012





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇLAR : Hırsızlık, Konut dokunulmazlığını bozmaHÜKÜM : Mahkumiyet Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:Hırsızlık suçunu işlemek için, olay günü, gece sayılan bir vakitte, sanık ...’ın, fikir ve eylem birliği içinde olduğu yaşı büyük diğer sanık ... ile birlikte yakınana ait eve girdiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan zamanaşımı içinde işlem yapılması olanaklı görülmüştür.Gerekçeli kararın, mahkeme mührü ile mühürlenmemesi yerinde tamamlanması olanaklı eksiklik kabul edilmiştir.Olay günü, gece sayılan bir vakitte, fikir ve eylem birliği içinde olduğu yaşı küçük diğer sanık ... ile birlikte yakınana ait eve giren sanık ... yönünden, konut dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında; sanık ... hakkında 5237 sayılı TCY'nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkim’in takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;1-) Kurulan hükümde, sanık ... hakkında 5237 sayılı Yasanın 142/1-b ve 143/1. maddeleri uyarınca belirlenen 2 yıl 8 ay hapis cezasından, anılan Yasanın 31/3. maddesi uyarınca ...oranında indirim yapılırken, 1 yıl 9 ay 10 gün yerine, 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasından sonra yine aynı Yasanın 62. maddesi uyarınca ...oranında indirim yapılırken, 1 yıl 5 ay 23 gün yerine, neticeten 1 yıl 7 ay 13 gün hapis cezası ile cezalandırılarak fazla ceza tayin edilmesi,2-) Sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun, kendi altsoyu açısından koşullu salıverme tarihine; kendi altsoyu dışındaki kişiler yönünden ise, cezasının infazı tamamlanıncaya kadar süreceğinin gözetilmemesi,Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanı ile sanık ...’un temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle kısmen isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık ... hakkındaki hüküm kısmında 31/3. maddesi ile ...oranında indirim uygulanırken hesap edilen "1 yıl 11 ay 10 gün" yerine "1 yıl 9 ay 10 gün" yine 62. maddesi ile ...oranında indirim uygulanırken hesap edilen "1 yıl 7 ay 13 gün" yerine "1 yıl 5 ay 23 gün" yazılmak suretiyle, ayrıca sanık ... hakkındaki hüküm fıkrasından; “TCY’nın 53. maddesinin uygulanmasına” ilişkin bölümler çıkarılıp, yerlerine, “sanığın, TCY’nın 53. maddesinin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmasına, 3. fıkrası uyarınca da kendi alt altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanık hakkında uygulanmamasına” tümcesinin yazılması suretiyle, eleştiriler dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.