Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 9336 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 7374 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ : Aydın 2. İcra Hukuk MahkemesiTARİHİ : 11/04/2014NUMARASI : 2013/262-2014/99İcra mahkemesince verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı karar, davalı ve davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.Dava, kira alacağının tahsili amacıyla yapılan icra takibine vaki itirazın kaldırılması istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, karar davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.1-Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir.2-Davacı vekilinin aylık %5 gecikme faizi uygulanması gerekeceğine ilişkin temyiz itirazlarına gelince; İcra takibinde ve davada dayanılan ve hükme esas alınan 01.09.2006 başlangıç tarihli ve 10 yıl süreli kira sözleşmesi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Sözleşmenin özel şartlar bölümünde herhangi bir kira bedelinin süresinde ödenmemesi halinde ödemede gecikilen her ay için muaccel kira parasının aylık % 5'i oranında temerrüt faizinin tahsil edileceği düzenlenmiştir. Davacı kiraya veren tarafından davalı kiracı şirket ve müteselsil kefil aleyhine başlatılan icra takibinde 2009 Temmuz ayı ile 2010 Şubat ayları arası kirasının tahsili istenmiştir. Davalı kiracı ve kefilin takibe yasal süresi içinde itiraz etmesi üzerine açılan işbu davada mahkemece, davalı kiracı şirket hakkında, 6098 Sayılı TBK 88. Ve 120. maddeleri gereğince davacının yasal faizin %50 fazlasını talep edebileceği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı ve davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir. 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkındaki 6101 Sayılı Kanun'un 7. maddesinde Türk Borçlar Kanunu'nun kamu düzenine ve genel ahlaka ilişkin kuralları ile geçici ödemelere ilişkin 76. faize ilişkin 88. temerrüt faizine ilişkin 120. ve aşırı ifa güçlüğüne ilişkin 138. maddelerinin görülmekte olan davalarda da uygulanacağı hüküm altına alınmıştır. Türk Borçlar Kanunu'nun 120. maddesi gereğince, uygulanacak yıllık temerrüt faizi oranı sözleşmede kararlaştırılmamışsa, faiz borcunun doğduğu tarihte yürürlükte bulunan mevzuat hükümlerine göre belirlenir. Sözleşme ile kararlaştırılacak yıllık faiz oranı birinci fıkra uyarınca belirlenen yıllık faiz oranının yüzde yüz fazlasını aşamaz. Akdi faiz oranı kararlaştırılmakla birlikte sözleşmede temerrüt faizi kararlaştırılmamışsa ve yıllık akdi faiz oranı birinci fıkrada belirtilen faiz oranından fazla ise, temerrüt faizi oranı hakkında akdi faiz oranı geçerlidir. Bununla birlikte 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu 8/1 maddesinde "ticari işlerde faiz oranı serbestçe belirlenebilir" 4/1. maddesinde "Her iki tarafında ticari işletmesiyle ilgili hususlardan doğan hukuk davaları ticari dava sayılır", düzenlemeleri bulunmaktadır. Olayımızda davalı taraf tacir olup, davanın sebebini oluşturan taşınmazda da davalının ticari faaliyetinde kullanmak üzere kiralanmıştır. Davalı tacir olup sözleşme ile faiz oranı serbestçe kararlaştırılabilir. Bu nedenle taraflarca serbest irade ile kararlaştırılmış faiz oranı üzerinden faizin hesaplanması gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi doğru değildir. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte yazılı nedenlerle davalının temyiz itirazlarının reddine, (2 ) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428 maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 03.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.