MAHKEMESİ : Hatay 1. Sulh Hukuk MahkemesiTARİHİ : 26/01/2012NUMARASI : 2010/2100-2012/37Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı alacak davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.Dava yakıt limit aşımı bedellerinin tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir. Davacı vekili dava dilekçesinde; Davalının Hatay PTT Baş Müdürlüğünün personeli olduğunu, müvekkili idarece zorunlu olarak yakıt temin edilen lojmanda oturduğunu, yönetmeliklerle belirlenmiş yıllık yakıt limitinin aşıldığını, belirterek 02.10.2009 gün ve 50 sayılı Hatay Lojman Yakıt Limit aşım bedelleri konulu ve müfettiş tarafından düzenlenen teftiş raporuna göre hesaplanan, limit fazlası yakıt gideri bedelinin temerrüt tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davalı, yönetmeliğin ancak kamu kurumlarında ve yalnız müessese olarak kullanılan yerlere uygulandığını, dava konusu binaların bir kısmının hizmet binası, yemekhane, lokal ve misafirhane olarak kullanıldığını, ısıtmanın aynı kaynaktan yapıldığını borcun kendilerine yüklenmesinin haksız olduğunu belirterek, davanın reddini savunmuştur.Dava ilk olarak Hatay 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2010/158 esas sırasında aynı binada daireleri lojman olarak kullanan birden çok davalı aleyhine açılmıştır. Açılan davada miktar itibarı ile kendi görev alanına girmeyen 9 kişi dışındaki kişiler hakkındaki davaların tefrikine karar verilmiş, daha sonra da tefrik edilen davalar görevsizlik kararı ile Sulh Hukuk Mahkemesine gönderilmiştir. Anılan kök davada mahkemece 15/02/2011 gün ve 2010/158-2011/27 sayılı kararı ile dava konusu lojmanların hizmet binası, lokal ve yemekhane ile aynı binada olduğu, bu hali ile kalorifer tesisatı ve ısıtma biriminin tüm binanın tesisatı olarak kullanıldığını, lojman olarak kullanılan bölümlerin ısıtma tesisatını diğer bölümlerden ayıran bir mekanizma bulunmaması nedeniyle lojmanları kullanan personelin fazla yakıt kullanmasından sorumlu tutalamaycağı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş hüküm Yargıtay 4. Hukuk Dairesi'nin 22/11/2012 gün ve 2011/13753-2012/17654 sayılı kararı ile onanmak sureti ile kesinleşmiştir. Uyuşmazlık lojmanda oturan personelin yakıt limit aşımı bedellerinin tahsiline ilişkindir. Davalının lojmanda oturduğuna ve aynı kalorifer kazanı ile lojman ve hizmet binası, yemekhane, lokal ve misafirhane ile birlikte ısıtıldığına ilişkin bir ihtilaf bulunmamaktadır. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş ise de, yukarıda bahsi geçen ilk davada davalı ile aynı durumda olan diğer lojman sakinleri hakkında açılan davanın reddine dair verilen hüküm kesinleşmiştir. Anılan davanın tarafları aynı olmadığından bu dava için kesin hüküm teşkil etmez ise de; Kesinleşen davada yapılan tespit, konusu ve sebebi aynı olan eldeki bu dava yönünden kuvvetli delil oluşturacağından kesinleşen mahkeme kararı da göz önünde bulundurularak bir inceleme yapılması ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmesi doğru değildir. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır. SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 03.07.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.