Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde duruşmalı olarak temyiz edilmiş ancak işin niteliğine göre duruşmalı inceleme olanağı bulunmadığından duruşma isteğinin reddine karar verildikten sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü. Uyuşmazlık 6570 sayılı yasanın 7/son maddesi gereği tahliye istemine ilişkin olup, mahkemece istemin kabulü üzerine hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir. 6570 Sayılı Yasa’nın 7/son maddesine dayanılarak açılan tahliye davasında tahliye kararı verilebilmesi için davalı veya eşine ait olduğu ileri sürülen konutun kiralananla aynı şehir veya belediye hudutları içinde olması ve davalının sosyal durumu, aile nüfus sayısı itibariyle oturmasına elverişli bulunması gerekir. Bu iki koşulun bir arada bulunması zorunludur. Mücavir alanda olduğu halde belediye hududu içindeki yerlerden farksız her türlü belediye hizmetlerinden yararlanılan yerler de bu maddenin kapsamı içinde sayılır. Olayımıza gelince; davacı vekili davalının aynı semtte kendisine ait konutu olduğu iddia ederek kiralanandan tahliyesini istemiş davalı ise kendisi ve eşinin 1/2'şer oranında malik oldukları bir konutun bulunduğunu, ancak bu konutun sadece 65 m2 büyüklüğünde olması nedeniyle birlikte yaşadıkları aile bireylerinin sayısı ve sağlık durumları itibariyle oturmalarına elverişli olmadığını savunmuştur. Bu durumda mahkemece davalının birlikte yaşadığı aile bireylerinin kim olduğu tespit edildikten sonra davalıya ait olduğu iddia edilen taşınmaz mahallinde keşif yapılarak, davalıya ait olduğu söylenen konutun davalının sosyal konumu, aile nüfus sayısı ve sağlık durumları itibariyle oturmasına elverişli bulunup bulunmadığının saptanması ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmadığından hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir. SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 01.07.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.