MAHKEMESİ : Kayseri 2. Sulh Hukuk MahkemesiTARİHİ : 07/05/2013NUMARASI : 2013/151-2013/704Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira bedelinin tespiti davasına dair karar, davalı ve davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.Uyuşmazlık, kira sözleşmesinin bir önceki kira dönemine göre yenilendiğinin tespiti, bu talebin kabul görmemesi halinde aylık 300 TL olan kira parasının 01.01.2013 tarihinden itibaren mahkemece belirlenecek miktar çerçevesinde tenkis edilerek tespit edilmesine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulü ile aylık kiranın 01.01.2013 tarihinden itibaren 212.18 TL olarak tespitine karar verilmesi üzerine, hüküm davalı vekili ve davacı vekili tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir. Davada dayanılan ve hükme esas alınan 01.01.2000 başlangıç tarihli ve bir yıl süreli kira sözleşmesi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Sözleşme ile davalı Vakıflar idaresine ait bağ nitelikli taşınmaz aylık 7 TL bedelle davacıya kiralanmıştır. Sözleşmede bir kira artış şartı yer almamaktadır. Yine dosya kapsamından kiralananın davalı idarece yapılan ihale sonucu davacıya kiralandığı anlaşılmaktadır. Kiracılık süreci içinde davalı idarenin tek yanlı olarak belirlemiş olduğu kira parasının davacıya bildirilmesi üzerine, davacı kiracının idareye tespit edilen kira parası miktarı üzerinden taahhütname vermesi ile kiracılık ilişkisi sürdürülmüştür. Son olarak 01.01.2012 tarihinden başlayan yıl için belirlenen aylık 200 TL kira parasının 01.01.2013 tarihinde başlayan yeni dönemde 300 TL olarak tespit edilmesi üzerine davacı açmış olduğu işbu dava ile, kira artırım bildirimi süresinde yapılmadığından kira sözleşmenin 01.01.2013 tarihinden itibaren yenilendiğinin tespitini, bunun mümkün olmaması halinde 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 344 maddesi hükmü gereğince mahkemece belirlenecek kira bedeline göre kira parasının tenkisini ve taraflar arasındaki muarazanın bu şekilde giderilmesini talep etmiştir. Her ne kadar sözleşme süresinin 31.12.2000 tarihinde sona ermesinden sonra kira sözleşmesi 6570 Sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun'un 11. maddesine göre 1 Ocak tarihi itibariyle yıldan yıla yenilenerek uzamış ise de, Vakıflar idaresine 2886 Sayılı Devlet İhale Kanunu'nun 75. maddesinden yararlanma hakkı tanıyan 5737 Sayılı Vakıflar Kanunu'nun yürürlüğe girdiği 27.02.2008 tarihini izleyen son dönemin bittiği 31.12.2008 tarihi itibariyle sözleşmenin sona erdiğinin kabulü gerekir. Artık bu tarihten sonra yasa gereğisözleşmenin 6570 Sayılı Kanun'un 11. maddesi uyarınca yıldan yıla yenilenmesi olanağı kalmadığından davacı kiracı fuzuli şagil durumuna düşmüştür. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 22.12.2010 gün ve 2010 / 13-671-696 sayılı kararı da bu doğrultudadır. Dolayısıyla ortada bir kira sözleşmesi bulunmamaktadır. Her ne kadar kira sözleşmesinin sona ermesinden sonra davalı idarenin belirlediği miktarlar üzerinden davacı taahhütname vermek suretiyle taşınmazı kullanmaya devam etmiş ise de, bu durum taraflar arasında kira sözleşmesi yapıldığı ya da kira sözleşmesinin yenilendiği anlamına gelmez. Talep edilen ve davacı tarafından ödenen miktar, gerçekte haksız işgal tazminatı niteliğindedir. Yukarıda açıklandığı üzere taraflar arasında kiracılık ilişkisi kalmadığından ve bu nedenle kira parasının tespitini istemek mümkün olmadığından mahkemece davanın reddine karar verilmesi gerekirken, işin esasının incelenerek yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir. SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, bozma sebebine göre davacı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine, 05.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.