Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 6573 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 5066 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ : Saray (Tekirdağ) İcra Hukuk MahkemesiTARİHİ : 19/01/2015NUMARASI : 2014/33-2015/17İcra mahkemesince verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.Davacı alacaklı tarafından, davalı borçlu aleyhine kira alacağının tahsili amacıyla başlatılan icra takibine davalı borçlunun itiraz etmesi üzerine, davacı alacaklı icra mahkemesine başvurarak itirazın kaldırılması, icra inkar tazminatı ve tahliye isteminde bulunmuştur. Mahkemece, davalı kiracının süresi içinde ödeme yaptığı gerekçesiyle istemin reddine karar verilmiş, karar davacı alacaklı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Davacı alacaklı, taraflar arasında düzenlenmiş 01.10.2012 başlangıç tarihli ve beş yıl süreli, her ayın ilk beş günü olarak ödeme şartı düzenlenmiş kira sözleşmesine dayalı olarak 18.03.2014 tarihinde başlatmış olduğu icra takibi ile aylık 6.500 TL den toplam 13.000 TL olmak üzere 2014 yılı, Şubat ve Mart ayları kira paralarının tahsili ile takip talebinin 7. maddesinde Saray/Tekirdağ tahliye adresindeki taşınmazdan kaynaklanan şeklinde kiralananın tahliyesini isteminde bulunmuştur. Takibe yasal süresi içinde itiraz eden borçlu davalı, takibe konu iki aylık kira bedelini ödeme emrinin tebliğinden önce ödediğini belirterek takibe itiraz etmiştir. Davalı kiracıya ödeme emri 21.03.2014 tarihinde tebliğ edilmiş olup 30 günlük ödeme süresi 21.04.2014 Pazartesi günü dolmaktadır. Davalı kiracı takibe konu 2014 yılı Şubat ayı kirasını 21.03.2014 tarihinde, 2014 yılı Mart ayı kirasını ise 30 günlük ödeme süresinden sonra 24.04.2014 tarihinde yatırmış mahkemece alınan bilirkişi raporunda da Mart 2014 kira bedelinin süresinde yatırılmadığı belirlenmiştir. Bu durumda 2014 yılı Mart ayı kirası 30 günlük süreden sonra ödendiğinden davalının itirazının kaldırılmasına ve oluşan temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesine karar vermek gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir. Karar bu nedenle bozulmalıdır. SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428 ve İİK.nın 366.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 29.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.