MAHKEMESİ : Konya 2. Asliye Hukuk MahkemesiTARİHİ : 18/07/2013NUMARASI : 2010/487-2013/542Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı itirazın iptali davasına dair kararın temyiz incelemesi duruşmalı olarak davacı ve davalılardan E.. Ç.. tarafından süresi içinde istenilmekle gün tayin edilerek taraflara gönderilen davetiyelerin tebliğ edilmesi üzerine belli günde davacı vekili Av. M.. Ş.. geldi. Davalı taraftan gelen olmadı. Hazır bulunanın sözlü açıklaması dinlendikten sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü. Uyuşmazlık, kira parasının tahsili için başlatılan icra takibine yapılan itirazın iptali ve icra inkar tazminatının tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile davalı E.. Ç..'nin itirazının iptaline, takibin devamına, adı geçen davalının % 40 icra inkar tazminatına mahkum edilmesine, davalı N.. G.. hakkındaki davanın reddine karar verilmesi üzerine, hüküm davacı vekili ve davalı E.. Ç.. vekili tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir. 1-Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve takdirde de bir isabetsizlik bulunamamasına göre temyiz eden davalı E.. Ç.. vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince; İcra takibinde ve davada dayanılan ve hükme esas alınan 20.05.2008 başlangıç tarihli ve beş yıl süreli kira sözleşmesi konusunda taraflar arasında bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Sözleşme ile taşınmazın önceki maliki M.. G.. sözleşme konusu kiralananı otel olarak kullanılmak üzere ilk yıl için aylık 7.500 TL bedelle her iki davalıya kiralamış, takip eden yıllar kira bedeli de sözleşmenin özel şartlar 3. maddesinde ayrı ayrı gösterilmiştir. Buna göre ikinci yıl kira bedeli yıllık 99.000 TL, aylık 8.250 TL'dir. Kiracılık süreci içinde kiralananın 20.08.2009 tarihinde davacıya satılmasından ve eski ve yeni malikler arasında 20.12.2009 tarihine kadar olan kira paralarının eski malik M.. G..'e ait olacağı konusunda anlaşmaya varılmasından sonra, davacı tarafından Konya 2. İcra Müdürlüğü'nün 2010 / 2021 sayılı icra takip dosyası ile her iki davalı hakkında 23.2.2010 tarihinde başlatılan icra takibi ile Aralık 2009 bakiye kira parası 5.500 TL ile aylık 8.250 TL'den Ocak -Şubat 2010 ayları kira paraları, işlemiş faizi ile birlikte talep edilmiştir. Takibe yasal süresinde itiraz eden davalı E.. Ç.., davacı ile sözlü olarak anlaştıklarını, herhangi bir kira borcunun bulunmadığını, kira bedellerinin banka hesabına ödendiğini, ayrıca kiralananın kendisine sözleşmeye uygun şekilde teslim edilmediğini bildirmiş, diğer davalı N.. G.. de, icra takibinde dayanılan kira sözleşmesi nedeniyle davacıya hiçbir kira borcunun bulunmadığını, sözleşme konusu taşınmazı kiralamadığını ve hiç kullanmadığını, taşınmazda kiracı olanın diğer davalı E.. Ç.. olduğunu belirterek itiraz edip icra takibini durdurmuşlardır. İtirazın iptaline yönelik açılan işbu davada da, davalı N.. G.. esas olarak itiraz gerekçelerini tekrarlarken, davalı E.. Ç.. yetmiş odalı olarak kiralanan otele ancak kırk odalı olarak ruhsat alabilmesi nedeniyle eski malikle düzenlenen 09.06.2008 başlangıç tarihli ve bir yıl süreli kira sözleşmesi ile aylık kira parasının 2.500 TL'ye düşürüldüğünü,bu miktar üzerinden de kira paralarının ödendiğini savunmuştur. Öncelikle takibe dayanak kira sözleşmesinde kiralanan oteldeki oda sayısı konusunda bir açıklık olmadığı gibi, dava kendisine ihbar edilen önceki malik M.. G.. de, kiralanana ilişkin olarak yapılan tek kira sözleşmesinin 20.05.2008 tarihli sözleşme olduğunu, davalı E.. Ç.. tarafından fotokopisi sunulan 09.06.2008 tarihli sözleşmedeki imzanın kendisine ait olmadığını, kira sözleşmesinin düzenlenmesinden yirmi gün sonra kira parasının aylık 7.500 TL'den 2.500 TL'ye düşürülmesinin düşünülemeyeceğini beyan etmiştir. Davalı E.. Ç.. de, savunmasında ileri sürdüğü kira sözleşmesi aslını sunamamıştır. Bu durumda davalı E.. Ç..'nin dayandığı 09.06.2008 tarihli kira sözleşmesine itibar edilemez. Taraflar arasında geçerli tek kira sözleşmesi önceki malikle düzenlenen 20.05.2008 başlangıç tarihli ve beş yıl süreli kira sözleşmesidir. Bu sözleşme de, kiracı sıfatıyla her iki davalı tarafından imzalanmıştır. Her ne kadar diğer davalı N.. G.., kiralananı hiç kullanmadığını, yeni malik davacı ile de aralarında kira sözleşmesi düzenlenmediğini savunmuş ise de, davalı N.. G.. kendisi açısından sözleşmeyi feshettiğine ilişkin bir delil sunamadığı gibi, taşınmazı satın alan davacı da Türk Borçlar Kanun'unun 310.maddesi gereğince, halefiyet ilkesi gereği sözleşmeyi düzenleyen önceki malik M.. G..'in kiraya veren sıfatını devralmış olup, davalı N.. G.. halen kiracı sıfatıyla sözleşme hükümleri ile bağlıdır. Başka bir anlatımla sözleşmeden kaynaklanan kira bedelini ödeme yükümlülüğü devam etmektedir. Geçersizliği yukarıda açıklanan 09.06.2008 tarihli sözleşmede imzasının bulunmaması, kendisini kiracı olmaktan çıkarmaz. Bu nedenle diğer davalı kiracı E.. Ç.. ile birlikte kira paralarından sorumluluğu sürmektedir. Bu durumda mahkemece davalı tarafça davacının banka hesabına yapılan kira ödemeleri üzerinde durularak, takip konusu yapılan kira paralarından eksik ya da hiç ödenmeyen kira parasının varlığının saptanması halinde her iki davalı yönünden de itirazın iptaline karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir. SONUÇ:Yukarıda (2) No'lu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA ve bozma sebebine göre davacı vekilinin vekalet ücretine ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, Yargıtay duruşması için kendisini vekille temsil ettiren davacı yararına takdir edilen 1.100 TL vekalet ücretinin davalılardan alınarak davacıya verilmesine, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine 21/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.