Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 5198 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 6600 - Esas Yıl 2016





MAHKEMESİ :Sulh Hukuk MahkemesiMahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı alacak davasına dair karar, davalı ve davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.Dava, kira sözleşmesi gereğince ödenmeyen kira alacağının tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Davacı vekili, dava dilekçesinde; iş makinesinin 18.04.2012 başlangıç tarihli kira sözleşmesi ile aylık 5.500 TL bedelle davalıya kiraya verildiğini, davalı tarafından iş makinesinin 36 gün kullanılmasına rağmen kira bedelinin 4.900 TL'lik kısmının ödenmediğini belirterek, kira alacağı olan 4.900 TL, sözleşmenin 12. maddesi gereği %10 gecikme zammı 490 TL ve 25.05.2012 tarihinden itibaren avans faizinin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davalı vekili ise; davacının sözleşmeden kaynaklanan taahhütlerini yerine getirmediğini, iş makinesinin ne kadar çalıştığının ispat edilemediğini, % 10 gecikme zammını kabul etmediklerini belirterek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur. Mahkemece, davalının temerrüde düşürülmediğinden bahsedilerek faiz talebinin reddine kira alacağı olan 4.900 TL’nin tahsiline karar verilmiştir. 1- Davacı ...'ın temyizi yönünden; dava, 4.900 TL kira alacağı ve 490 TL gecikme tazminatının tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne, 4.900 TL kira alacağı yönünden davanın kabulüne, 490 TL gecikme zammı alacağı talebinin reddine karar verilmiştir.6100 sayılı HMK. ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 21.07.2004 tarih, 5219 sayılı kanunla değişik 427.maddesi ve 5236 sayılı Kanunun 19.maddesi ile Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununa eklenen Ek madde 4 uyarınca yeniden değerleme oranına göre ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 02.03.2005 tarih ve 9-82 esas ve 126 karar sayılı ilamı uyarınca temyiz konusu asıl alacak (5.390-4.900=490 TL alacak) hüküm tarihinde 2.080 TL’nin altında bulunduğundan hükmün kesin olması nedeniyle davacının temyiz isteminin reddine 2- Davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde; Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 3- Davalı vekilinin faize yönelik temyiz itirazlarına gelince; HMK.'nın taleple bağlılık ilkesi başlıklı 26. maddesi (HUMK 74.maddesi) “hâkim, tarafların talep sonuçları ile bağlıdır. Ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre talep sonucundan daha azına karar verebilir.” Davacı vekili dava dilekçesi ile 4.900 TL asıl alacak üzerinden 25.05.2012 tarihinden itibaren avans faizi ile tahsiline karar verilmesini istemiştir. Bu durumda 25.05.2012 tarihinden itibaren avans faizine hükmedilmesi gerekirken hukuki olmayan gerekçe ile ve davacının talebi olmadığı gözardı edilerek yazılı şekilde, avans faizinin % 100 fazlasına şeklinde hüküm kurulması doğru görülmemiştir. Hüküm bu nedenlerle bozulmalıdır.SONUÇ:Yukarıda 3.bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine, 07.09.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.