Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 5157 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 13645 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ : Hatay 1. Sulh Hukuk MahkemesiTARİHİ : 13/06/2013NUMARASI : 2010/1541-2013/484Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira bedelinin tespiti davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.Dava, kira bedelinin tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, 19.04.2011 tarihinden itibaren davacı hissesine düşen aylık kira bedelinin 900 TL olarak tespitine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Davacı vekili dava dilekçesinde, dava konusu taşınmazın 1/2 hissesinin davacıya, 1/2 hissesinin de davalıya ait olduğunu, davalının davacıya ait 1/2 hisseyi sözlü kira sözleşmesi ile kiralayarak aylık 500 TL kira bedeli ödediğini belirterek 19.10.2010 tarihinden itibaren veya mehkemece bu tarih kabul edilmediği takdirde 19.04.2011 tarihinden itibaren aylık kira bedelinin 1000 TL olarak tespitini istemiştir. Davalı vekili kira sözleşmesinin 19.04.2002 başlangıç tarihli olup, artırım talebinin ancak bu tarihten itibaren geçerli olabileceğini, taşınmazın 2011 yılı Ocak ayından itibaren üçüncü kişiye kiraya verildiğini ve davanın reddini savunmuştur.Kira bedelinin tespiti bir sınırlamadır ve Hakim kira bedelinin takdir ederken bunun bir sınırlama olduğunu gözetmelidir. 18.11.1964 gün 2/4 sayılı Y.İ.B.K.ve yerleşik Yargıtay uygulamalarına göre "hak ve nesafet" ilkesi uyarınca Hakim bu sınarlamayı yaparken, öncelikle tarafların tüm delilleri varsa emsal kira sözleşmeleri aslı veya onaylı örnekleri dosyaya alınmalı, bilirkişi marifeti ile kiralanan taşınmaz ve taraf emsalleri tek tek görülüp incelemeli, böylece elde edilen verilen somutlaştırılarak,dava konusu yer ile ayrı ayrı kira parasına etki eden tüm nitelikleri karşılaştırılmalı, dava konusu taşınmazın yeniden kiraya verilmesi halinde getirebileceği kira parası belirlenmeli, hakimce bu kira parası dikkkate alınmak suretiyle hak ve nesafete, tarafların kira sözleşmesinden bekledikleri amaçlarına uygun makul kira parasına hükmedilmelidir.Davalı kiralananın 2011 yılı Ocak ayında tahliye edildiğini ve G. A. isimli kişiye kiraya verildiğini savunduğuna ve dosyada G. A. tarafından yapılan kira ödemelerine ilişkin dekontları ibraz ettiğine göre mahkemece davalının bu savunması üzerinde durularak, kiralananın tahliye edilip edilmediği, tahliye edildi ise tarihinin belirlenerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde eksik inceleme ile karar verilmesi doğru olmadığı gibi hak ve nesafet indiriminin mahkeme tarafından takdir edilmesi gerekirken bilirkişiler tarafından net kira bedeli üzerinden yapılan indirimin benimsenerek hüküm kurulması ve mahkemece yaptırılan iki bilirkişi incelemesi sonucu birinci raporda taşınmazın boş olarak getireceği kira gelirinin 1200 TL, ikinci raporda ise 2200 TL olabileceği bildirilmiş olup iki rapor arasındaki çelişki giderilmeden ikinci rapor esas alınarak karar verilmesi de doğru değildir.Hüküm bu nedenle bozulmalıdır. SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 17.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.