Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 4082 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 12501 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ : Kocaeli 3. Sulh Hukuk MahkemesiTARİHİ : 08/05/2013NUMARASI : 2012/268-2013/733Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tazminat davasına dair karar, davacı ve davalılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü. Uyuşmazlık, davacı kiracı tarafından kiralanana yapılan faydalı ve zorunlu masraf tutarı 20.000 TL'nin tahsiline ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile 10.333.26 TL alacağın davalılardan tahsiline karar verilmesi üzerine, hüküm davacı vekili ve davalılar vekili tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir. 1-Hüküm; temyiz isteminde bulunan davacı vekiline 11.06.2013 tarihinde tebliğ olunmuş, temyiz dilekçesi sekiz günlük yasal süre geçtikten sonra 24.06.2013 tarihinde verilmiş olduğundan 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 432/4.maddesi ve 1.6.1990 gün 1989/3,1990/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE2-Davalılar vekilinin temyiz itirazlarına gelince; Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına, takdirde de bir isabetsizlik olmamasına göre temyiz eden davalı kiraya verenler vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 3-Davalı kiraya verenler vekilinin imalat bedellerine ilişkin temyiz itirazlarına gelince; Davada dayanılan ve hükme esas alınan 01.02.2004 başlangıç tarihli ve üç yıl süreli kira sözleşmesi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Sözleşmede kiralanan “boş iş yeri” olarak nitelendirilmiştir. Yine sözleşmenin özel şartlar bölümü 6. maddesinde, kiracının kiralanan yerde işin niteliği gereği yapacağı iç ve dış dekorasyon ve diğer düzenlemeler dışında mimari projeye aykırı, mimari projede tadilatı ve değişikliği gerektiren düzenlemeler yapamayacağı kararlaştırılmıştır. Dosya kapsamından davacı kiracının taşınmazı eczane olarak kullanmak üzere kiraladığı anlaşılmaktadır. Ne var ki, kiralananda kullanım amacına yönelik bir takım tadilat ve iyileştirme çalışmaları yaptıktan sonra ekonomik nedenlerle kiralananı 06.02.2012 tarihinde tahliye ve teslim etmiştir Açmış olduğu işbu dava ile de, kiralanana yapmış olduğu faydalı ve zorunlu masrafların bedelini talep etmiştir. Yargılama sırasında yapılan keşif sonucu alınan 14.11.2012 tarihli bilirkişi raporunda davacı kiracının kiralanana yaptığı asma tavan ve karkası, zemin seramik kaplamaları, ön duvar cephe kaplamaları ve alüminyum doğrama imalatları faydalı ve zorunlu gider kapsamında görülerek dava tarihi itibariyle 2012 yılı rayiç değerlerine göre değeri 10.33.26 TL olarak tespit edilmiştir. Her ne kadar yapılan imalatlarda davalı kiraya verenlerin izni olmasa da, davalılar tarafından tahliyeden sonra kaldırılması istenmeyip benimsenerek, taşınmaz mevcut haliyle teslim alınmıştır. Kira sözleşmesinin kiracı tarafından haklı bir neden olmaksızın feshedilmiş olması yapılan imalatlar yönünden sonuca etkili değildir. Diğer yandan yerleşik uygulama, kiracının kiralanana yaptığı faydalı ve zorunlu masrafların yapıldığı tarih itibariyle 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 527. maddesi ( mülga 818 Sayılı Borçlar Kanunu'nun, 414. maddesi ) kapsamında vekaletsiz iş görme hükümlerine göre davalı kiracıdan isteme hakkı olduğu yönündedir. Kural olarak bu gibi zorunlu ve faydalı masrafların kira sözleşmesinin başlangıcında yapılmış olduğu kabul edilmektedir. Nitekim davacı tarafından dosyaya sunulan harcama faturaları da 2004 tarihlidir. Kiralananın tahliyesi sonunda kiraya verenler bunları benimsemiş ve kiracı aleyhine sebepsiz zenginleşme meydana gelmiştir. Bununla birlikte mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda tespit edilen değerler yapım tarihi itibariyle değil, 2012 yılı itibariyle belirlenmiştir. Bu durumda açıklandığı üzere mahkemece yapılacak iş ya bilirkişilerden alınacak ek raporla ya da yeniden mahallinde keşif yapılarak imalat giderlerini yapıldıkları tarih itibariyle belirleyip sonucuna göre bir karar vermekten ibaret olup, imalat bedellerinin 2012 yılı değerleri ile hüküm altına alınması doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir. SONUÇ:Yukarıda (3) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine, 01.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.