Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 3930 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 11755 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ : Bursa 3. Sulh Hukuk MahkemesiTARİHİ : 27/03/2013NUMARASI : 2012/1886-2013/558Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira bedelinin tespiti davasına dair karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.Dava kira bedelinin tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmesi üzerine hüküm davacı vekili tarafından, hüküm fıkrasının ikinci bendinde belirtilen harçla ilgili kısma yönelik olarak temyiz edilmiştir. Davacı vekili dava dilekçesinde aylık kira bedeli olan 42.797,00 TL'nin yıllık enflasyondaki artışa göre artırılarak 01/01/2012 tarihinden itibaren başlayan dönem için aylık 46.170,76 TL olarak tespitine karar verilmesi istenmiştir. Davalı vekili cevabında; endeks oranlarına göre artış talebi yönünden davayı kabul ettiklerini belirterek, doğru oranlar üzerinden kira bedelinin tespitine karar verilmesini, yargılama giderleri ve vekalet ücretinden muaf tutulmasını talep etmiştir. Mahkemece davanın kabulü ile 01/01/2012 tarihinden itibaren aylık kira bedelinin 46.170,76 TL olarak tespitine, harçlar kanunu uyarında alınması gerekli 2.923,46 TL harçtan peşin olarak alınan 60,00 TL harcın mahsubu ile 2.863,46 TL harcın davacı tarafça tamamlatılmasına, karar verilmesi üzerine hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. 6100 sayılı HMK nun 312. Maddesi gereğince feragat veya kabul beyanında bulunan taraf davada aleyhine hüküm verilmiş gibi yargılama giderlerini ödemeye mahkûm edilir. Anılan maddenin 2. Fıkrasında ise, davalı davanın açılmasına kendi hâl ve davranışıyla sebebiyet vermemiş ve yargılamanın ilk duruşmasında da davacının talep sonucunu kabul etmiş ise yargılama giderlerini ödemeye mahkûm edilmeyeceği düzenlenmiştir. Olayımızda mahkemece davalının endeks uygulamasını kabul ettiği, HMK nun 312/2 maddesi gereğince yargılama giderlerinden sorumlu tutulmadığı belirtilerek yargılama giderlerinin bu arada kabul edilen miktar nedeni ile hesaplanan karar harcının davacıdan tahsiline karar verişmiş ise de, davalının davayı kabul etmiş olması kesin bir şekilde yargılama giderlerinden sorumlu tutulamayacağı sonucunu doğurmaz, bunun yanında davalının hal ve davranışları ile kendisi aleyhine dava açılmasına sebebiyet vermemiş olması da gerekir. Davalı vekili tarafından sunulan cevap dilekçesi ile endeks oranlarına göre belirlenecek artış miktarının kabul edildiği beyan edilmiş ise de davalının davanın açılmasına sebebiyet vermediği kanıtlanamamış, tespit edilen kira bedelinin dava açılmadan önce ödenmesine dair belge de ibraz edilmemiştir. Bu durumda dava kabul edildiğine göre alınması gereken karar harcından davalı sorumlu tutulması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir. Kabule göre de davacı vekili dava dilekçesinde aylık kira parasının tespitini talep etmiş buna göre peşin karar harcını yatırmıştır. Mahkemece, aylık kira farkına göre bakiye harcın tahsiline karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde bakiye 2.863,46 TL harcın tahsiline karar verilmesi de doğru görülmemiştir. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır. SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 27.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.