Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 14547 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 13191 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ : Gemlik Sulh Hukuk MahkemesiTARİHİ : 21/05/2014NUMARASI : 2013/97-2014/438Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira bedelinin tespiti davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.Dava, kira parasının tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmesi üzerine hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir. Taraflar arasında 01/10/2007 başlangıç tarihli dört yıl süreli kira sözleşmesi ile kiralanan dükkan tekel bayi ve market olarak kullanılmak üzere aylık 900 TL bedelle kiralanmış olup sözleşmenin 22. maddesinde kontrat bitiminde kiranın %20 oranında artırılacağı kararlaştırılmıştır. Kira sözleşmesi kiralayanlar A.. Ş.. ve B.. Ş.. ile kiracı E.. M.. arasında düzenlenmiştir. Davacı A.. Ş.. vekili tarafından 07/02/2013 tarihinde açılan dava ile hissesi oranına karşılık gelen miktarda tespit davası açıldığını belirterek 01/10/2011 tarihinden itibaren aylık kira bedelinin 1550 TL olarak tespitine karar verilmesini talep etmiş, davalı ise davanın reddine karar verilmesini savunmuştur. Mahkemece yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulü ile aylık kira bedelinin 01/10/2013 tarihinden itibaren 1255 TL olarak tespitine karar verilmesi üzerine hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir. 1-Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir olunarak karar verilmiş olmasına ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre temyiz eden davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Davalının, davacının taşınmazın tamamına malik olmadığına yönelik temyiz itirazlarına gelince; Dairemiz geri çevirme kararı ile dosya arasına konulan tapu kaydına göre, davaya konu taşınmazın 1/2 payının davacı A.. Ş..’a 1/2 payının ise dava dışı Belgin Şenol’a ait olduğu görülmüştür. Paylı mülkiyete tabi taşınmazlarda paydaş tarafından paya ilişkin kira bedelinin tespitinin istenmesinde bir usulsüzlük bulunmamakla birlikte eldeki davada diğer paydaş olan B.. Ş.. tarafından açılan bir dava yoktur. Davacı vekili de dava dilekçesinde hisse oranına karşılık gelen miktarda tespit davası açtığını bildirmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi rapor ve ek raporunda ise taşınmazın tamamının aylık kira bedeline yönelik değerlendirme yapılarak kira parası belirlenmiştir. Bu durumda davacının payına (1/2) düşen kira parasının tespitine karar verilmesi gerektiği halde taşınmazın tamamının kira parasının tespitine karar verilmesi de doğru görülmediğinden hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 25.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.