Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 13321 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 10226 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ : İzmir 5. Sulh Hukuk MahkemesiTARİHİ : 26/06/2014NUMARASI : 2013/456-2014/579Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.Dava,süre bitimi nedeniyle ve işyeri ihtiyacı nedeniyle tahliye istemine ilişkindir. Mahkemece,süre bitimi nedeniyle tahliyeye karar verilmesi üzerine hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.6098 Sayılı Türk Borçlar Kanun'unun 347/1.maddesi hükmüne göre konut ve çatılı işyeri kiralarında kiraya veren sözleşme süresinin bitimine dayanarak sözleşmeyi sona erdiremez. Ancak,on yıllık uzama süresi sonunda kiraya veren,bu süreyi izleyen her uzama yılının bitiminde en az üç ay önce bildirimde bulunmak koşuluyla herhangi bir sebep göstermeksizin sözleşmeye son verebilir.6101 Sayılı Türk Borçlar Kanununun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun Geçici 2.maddesi uyarınca, bu Kanunun yürürlüğe girmesinden önce TBK.nun 347.maddesinin birinci fıkrasının son cümlesinde öngörülen kira sözleşmelerinden 10 yıllık uzama süresi dolmamış olmakla birlikte geri kalan süre beş yıldan daha kısa olanlar hakkında yürürlüğe girdiği tarihten itibaren beş yıl, on yıllık uzama süresi dolmuş olanlar hakkında da yürürlüğe girdiği tarihten itibaren 2 yıl sonra uygulanacağı öngörülmüştür.Olayımıza gelince; Davacı vekili, dava dilekçesinde, davalıya 11.03.2002 başlangıç tarihli ve 10 yıl süreli kira sözleşmesi ile 2870 ada, 64 nolu parselde kayıtlı taşınmaz üzerinde bulunan A.. S.. K.. içindeki atletizm sahası yan sahalar arasında ve stadyumun protokol tribünü giriş kapısına tahminen 150 m. uzaklıktaki kısmı üzerine yapılacak 150 m2 den az olmayan kafeterya ve WC'nin kiralandığını,kira süresinin karşılıklı yapılan protokol ile 13 ay daha uzatıldığını,böylece sözleşmenin bitiş tarihinin 11.04.2013 olduğunu,kiralananın gençlik merkezi olarak kullanılması yönünde ihtiyaç bulunduğunu,bu nedenle akdin yenilenmeyeceğine ilişkin 07.03.2013 tarihli ihtar gönderildiğini belirterek 6098 Sayılı TBK.nun 350/1 maddesi uyarınca kiralananın tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir. Davalı vekili,cevap dilekçesinde,2013-2014 dönemi kira parasının ödendiğini,bu nedenle 2013-2014 dönemi için kira sözleşmesinin yenilendiğini,davanın süresinde açılmadığını,ihtiyacın gerçek ve samimi olmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, TBK.nun 327.maddesi uyarınca sözleşme süresinin dolmuş bulunduğu gerekçesiyle tahliyeye karar verilmiştir.Taraflar arasında uyuşmazlık konusu olmayan 11.03.2002 başlangıç tarihli ve 10 yıl süreli kira sözleşmesi ile davalıya kiralanan “kafeterya ve WC” olup olup,dosyadaki mevcut bilgi ve belgelerden kiralananın 6098 Sayılı TBK.nun konut ve çatılı işyeri hükümlerine tabi olduğu,genel hükümlere tabi bir yer olmadığı anlaşılmıştır. Bu durumda TBK'nun 327.maddesinin bu davada uygulanma olanağı bulunmamaktadır. TBK.nun konut ve çatılı işyeri hükümlerine tabi taşınmazlarda genel olarak süre bitimi nedeniyle tahliye talep edilemez. Ancak,10 yıllık uzama süresinin dolmuş olması halinde sebep göstermeksizin sözleşmenin sona erdirilmesine ilişkin TBK.nun 347/1.maddesi ise aynı yasanın geçici 2.maddesi gereğince uygulanma süresi ertelenmiştir. Ancak,davacı vekili dava dilekçesinde işyeri ihtiyacı nedeniyle tahliye isteminde de bulunduğu halde,mahkemece bu talep ile ilgili bir hüküm kurulmamıştır. Bu durumda Mahkemece, işyeri ihtiyacı nedeniyle tahliye davası koşulları oluşup oluşmadığı üzerinde durularak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken olayda uygulanma yeri bulunmayan TBK.nun 327.maddesi gereğince süre bitimi nedeniyle tahliyeye karar verilmesi doğru değildir.Hüküm bu nedenlerle bozulmalıdır.SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 02.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.