Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 11439 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 9042 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ : Karşıyaka 1. Sulh Hukuk MahkemesiTARİHİ : 19/03/2014NUMARASI : 2013/797-2014/356Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira bedelinin tespiti davasına dair karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.Dava, kira bedelinin tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Davacı vekili 11.07.2013 tarihli dava dilekçesinde, müvekkilinin davalıya ait taşınmazda 01.05.2007 başlangıç tarihli 5 yıl süreli kira sözleşmesi ile kiracı olduğunu, kira sözleşmesinin 30.04.2012 tarihinde sona ermesi nedeniyle 01.05.2012 tarihinde yenilenen ilk yıl kira parasını 1.620,00 TL olarak ödediklerini, ancak davalının endeks uygulayarak kira bedelini 2.202,08 TL den talep ettiğini ve yapılan icra takibine itiraz etmeleri üzerine İcra Hukuk Mahkemesince verilen itirazın kaldırılması üzerine bu miktar üzerinden ödemek zorunda kaldığını, davalının 01.05.2013 tarihinde başlayan dönemde de sözleşmenin 4. ve 5. maddesi gereğince endeks oranında kira parasının uygulanmasını istediğini, sözleşmenin 4. ve 5. maddesinindeki artış maddesinin uygulanma imkanının kalmadığını kira bedelinin emsale göre belirlenmesi gerektiğini, sözleşmenin imzalandığı tarihten itibaren, kiralananın çevresinde koşulların değişmesi nedeniyle kira parasının rayiçlerin çok üzerinde olduğunu, halen mecur ile aynı olan emsal dairelerin kira bedellerinin 1.300,00 TL civarında ödendiğini, 5 yıl süreli kira sözleşmesinin süresinin sona ermesi nedeniyle 01.05.2013 tarihinde başlayan dönemde sözleşmedeki artış hükümünün uygulanabilme imkanının da kalmadığını, 2013 temmuz ayı kirasını da 1.300,00 TL olarak ödediklerini belirterek dava tarihinden itibaren kira parasının aylık 1.300,00 TL olarak tespitine karar verilmesini istemiştir. Davalı, cevap dilekçesinde kiralananın işyeri vasfında olduğunu ve işyeri olarak kiraya verildiğini, davacının emsal olarak gösterdiği taşınmazların ise mesken vasfında olduğunu, bu nedenle mesken vasfında olan taşınmazların işyeri vasfındaki taşınmaza emsal olamayacağını, kaldı ki kiracı olan davacının kira bedelinin indirilmesi istemli kira bedelinin tespiti davası açamayacağı gibi dava tarihi itibariyle de yeni dönem başladıktan sonra açılan davanın uyarlama davası olabileceğini, uyarlama şartlarının da bulunmadığını, kira sözleşmesinde TEFE-TÜFE ortalamasında artış kararlaştırıldığını, sözleşme hükmünün tarafları bağlayacağını belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece davanın kira bedeli tespiti davası olduğu kabul edilerek alınan bilirkişi raporuna göre TEFE-TÜFE ortalamasında artış uygulanması halinde 01.05.2013 tarihinden itibaren kira bedelinin 2.320,77 TL olacağının, sözleşmenin tarafların serbest iradesi ile kurulduğunu bu nedenle tarafları bağlayacağını, taşınmazın ofis olarak işyeri vasfı ile kiralandığını, kiralananın mesken olarak kabul edilmeyeceğini, kira bedelinin aylık 1.300,00 TL'ye indirilmesinin mümkün olmadığı belirtilerek davanın reddine karar verilmiştir.Dava konusu uyuşmazlık, kiracı tarafından açılmış kira bedelinin indirilerek tespiti isteminden ibarettir. Yargıtay kararlarında kabul edildiği üzere kira bedelinin tespiti davası kiracı tarafından da açılabilir. Taraflar arasında 01.05.2007 tarihli ve beş yıl süreli kira sözleşmesi bulunmaktadır. Mahkemece, taraflar arasında uzun süren bir sözleşme ilişkisi bulunduğu gözetilerek yeni dönem kira parasının taleple bağlı kalınarak dava tarihinden itibaren hak ve nesafet kurallarına göre tesbitine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde davanın reddine ilişkin hüküm kurulması doğru görülmemiştir. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 22.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.