Rüşvet almaya teşebbüs suçundan hükümlü Enver'in hakkında 5237 sayılı TCK'nın uygulanıp uygulanamayacağı ile ilgili olarak (İstanbul Üçüncü Ağır Ceza Mahkemesi)'nden verilen 10.08.2005 gün ve 2001/217 Esas, 2001/390 sayılı ek kararın süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi hükümlü müdafii tarafından istenilmiş olduğundan, dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü.5252 sayılı Yasa'nın 9/3 ve CMK'nın 34 ve 230. maddelerine uygun olarak lehe olan hükmün; önceki ve sonraki kanunların bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçlarının birbiriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime olanak verecek şekilde kararda gösterilmesi, gerektiğinde duruşma açılıp, tüm bunların gerekçeleri de gösterilerek hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,Kabule göre de;5237 sayılı TCK'nın 252/3. maddesinde "rüşvet bir kamu görevlisinin görevinin gereklerine aykırı olarak bir işi yapması veya yapmaması için kişiyle vardığı anlaşma çerçevesinde bir yarar sağlamasıdır" denmiş olmakla; yapılması gereken işin yapılması için yarar sağlanması yeni yasada rüşvet suçu olmaktan çıkıp, aynı Yasa'nın 257/3. maddesindeki görevi kötüye kullanma suçunu oluşturabileceğinin tartışılmaması, keza anlaşma yapılmaması nedeniyle TCK'nın 61. maddesi uygulandığı halde, uyarlama sırasında tamamlanmış kabulü,5252 sayılı Yasa'nın 6/1. maddesi uyarınca ağır hapis cezası hapis cezasına dönüştürülmüş olmakla, 647 sayılı Yasa'nın 6. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışmasız bırakılması,Kanuna aykırı, hükümlü müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'nın 321. maddesi uyarınca (BOZULMA-SINA), bozmanın aynı olayın TCK 64/1 anlamında şeriği olan Nilgün'e de CMUK'nın 325. maddesi uyarınca TEŞMİLİNE, 04.10.2006 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.