Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 692 - Karar Yıl 2006 / Esas No : 17910 - Esas Yıl 2005





Kaçırıp alıkoyma ve ırza geçme suçlarından sanık B……. 'in yapılan yargılanması sonunda; mahkumiyetine dair Adana 5. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 27.7.2005 gün ve 2004/243 Esas, 2005/201 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:Nitelikli cinsel istismar suçundan kurulan hükmün incelenmesinde; Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,Ancak;Nitelikli cinsel istismar suçunun mağdurenin beden veya ruh sağlığını bozup bozmadığı hususunda Adli Tıp Kurumunun ilgili ihtisas dairesinden görüş almadan, sanık hakkında 5237 Sayılı TCK.nun 103/6. maddesinin uygulanması, Sanık hakkında ırza geçme suçundan 765 Sayılı Kanuna göre yapılan uygulama ve karşılaştırmada 414/2 ve 418/2. maddeleri ile tayin olunan ceza, gerekçesi gösterilmeksizin 417. madde ile artırıldığı halde, 5237 Sayılı Kanuna göre kurulan hükümde bu hususun gözetilmemesi, Kabule görede; 765 Sayılı TCK.na göre yapılan uygulama ve karşılaştırmada sonuç cezanın 15 yerine 18 yıl olarak belirlenmesi, Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükme ilişkin yapılan incelemede ise; Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,Ancak;765 Sayılı TCK.nun 431. maddesinde düzenlenen kaçırma suçunun oluşması için, mağdurun bulunduğu yerden bir başka yere nakledilmesinin gerekmesine, alıkoyma suçunun ise, mağdurun kendi arzusu ile failin hakimiyet sahasına girmesi ve bundan sonra arzusu hilafına orada tutulması halini kapsamasına göre, sanığın, bakılmak üzere annesine teslim edilen 12 yaşından küçük mağdureyi cebir, şiddet, tehdit ve hile olmaksızın şehvet amacıyla alıkoymaktan ibaret eyleminin, lehe olan 765 Sayılı TCK.nun 430/2. maddesinde yazılı suçu oluşturduğu gözetilmeyerek yazılı şekilde hüküm tesisi, Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nun 321. ve 326. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 7.2.2006 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.