Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 5921 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 6557 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Tefecilik, tehditHÜKÜM : ...'ın tefecilik suçundan beraatine, ...'ın tehdit suçundan iki kez mahkumiyetineMahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre tehdit suçlarından verilen mahkumiyet hükümleri yönünden yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,Ancak;Sanık ... hakkında tefecilik suçundan kamu davası açıldığı, Hazinenin bu suçun mağduru olduğu, bu sıfatının gereği olarak CMK'nın 233 ve 234. maddeleri gereğince kovuşturma evresinde sahip olduğu davaya katılma ve diğer haklarını kullanabilmesi için duruşmadan haberdar edilmesi gerektiği halde, usulen dava ve duruşmalar bildirilmeden, davaya katılma ve Ceza Muhakemesi Kanununun mağdur ve katılanlar için öngördüğü haklardan yararlanma olanağı sağlanmadan yargılamaya devam edilerek yazılı biçimde hüküm kurulması,Tefecilik suçunda suç tarihinin kazanç karşılığı ödünç paranın verildiği tarih olduğu nazara alınarak gerekçeli karar başlığında, tefecilik suçu yönünden de suç tarihinin ayrıca gösterilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,Sanık ...'ın, hakkında katılan ...'nun katılan-sanık ... vekili olarak yaptığı icra takibiyle ilgili görüşmek üzere gittiği katılan ...'in avukatlık bürosunda, hakkındaki icra takibini engellemek amacıyla her iki katılanı tehdit etmesi şeklinde sübuta eren olayda, katılan ...'in avukat, avukatların da TCK'nın 6/1-d maddesinde yazılı yargı görevi yapan kişilerden olması karşısında, eylemlerin bütün halinde yargı görevi yapana karşı zincirleme şekilde görevi yaptırmamak için direnme suçunu oluşturduğu gözetilmeden yanılgılı değerlendirme ile tehdit suçlarından ayrı ayrı hükümler kurulması,Sanığın adli sicil kaydına nazaran, en ağır cezayı içeren Antalya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/11/2002 tarih, 2001/2218 Esas ve 2002/1015 Karar sayılı ilamının 5237 sayılı TCK'nın 58/6. maddesine göre tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeyerek, hüküm tarihinden sonra 20/12/2009 tarihinde yürürlüğe giren 5941 sayılı Çek Kanunu ile suç olmaktan çıkarılan ve daha hafif cezayı içeren Antalya 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 31/12/2001 tarih 2001/1867 Esas ve 2002/2140 Karar sayılı ilamı ile 3167 sayılı Kanunun 13/1. maddesine muhalefet suçundan verilen adli para cezasının nazara alınması,Adli sicil kaydında bulunan Antalya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/11/2002 tarih, 2001/2218 Esas ve 2002/1015 Karar sayılı erteli hapis cezası hakkında hükmü veren mahkemeye 765 sayılı TCK'nın 95/2. maddesi uyarınca ihbarda bulunulması gerektiğinin gözetilmemesi,Gerekçeli karar başlığında hüküm tarihinin ''13/02/2009 '' yerine ''12/04/2009'' şeklinde gösterilmesi,Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK'nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,Bozmayı gerektirmiş, şikayetçi Hazine vekili ve sanık ...'ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, tefecilik suçu yönünden esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 06/06/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.