Zorla kaçırılıp alıkoymaya eksik derecede teşebbüs etmekten sanık Koray'ın yapılan yargılanması sonunda; mahkumiyetine dair (Üsküdar ikinci Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 14.6.2001 gün ve 2001/37 Esas, 2001/175 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,Ancak;Olay günü mağdurenin köpeği ile yürüdüğü sırada sanığın yanma gelerek köpeği sevdiği, adını, cinsini ve ısırıp ısırtmadığını sorduğu, annesini tanıdığını söyleyerek konuşmaya başladığı ve sonra üstünde taşıdığı ele geçmeyen tabancayı çekerek tehditle bir süre yürütüp arabaya bindirmek istediği, mağdurenin silahın gerçekliğinden kuşkulanması ve sanığın "seninle işim yok arabaya bin" demesinden cesaret alarak sanığın elinden kurtulup kaçtığı ve tarafların birbirlerini tanımadıklarını bildirdikleri mağdurenin aşamalardaki anlatımları ve dosya içeriğinden anlaşılmış ise de; TCK.nun 429. maddesinde yer alan kadın kaçırma suçunun oluşumu için fiilin şehvet hissi veya evlenme amacıyla işlenmesinin gerektiği nazara alınarak, sanığın bu özel kasıtla hareket ettiğinin kabul edilmesinin nedenlerinin ve kanıtlarının hükmün gerekçesinde gösterilip tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,Kabule göre de;Suçunu inkar eden sanığın evlenme amacından söz etmemiş olması savunmanın doğal sonucu bulunduğundan evlenmelerine engel halin olmaması ve şehevi bir hareketinin de bulunmadığı dikkate alınarak sanık lehine TCK.nun 433. maddesinin uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi,Kanuna aykırı, sanık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı CMUK.nun 321. maddesi uyarınca (BOZULMASINA), 14.4.2003 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.