Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 23310 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 9692 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ : Antalya 2. Asliye Hukuk MahkemesiTARİHİ : 24/01/2013NUMARASI : 2011/57-2013/22Taraflar arasındaki imar uygulaması sırasında fazla alınan düzenleme ortaklık payı karşılığının tahsili davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne dair verilen yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi, davalı idare vekilince verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü: - K A R A R –Dava, imar uygulaması sırasında fazla alınan düzenleme ortaklık payı karşılığının tahsili istemine ilişkindir.Mahkemece, H.. T.. yönünden açılan davanın reddine, H.. C.. yönünden davanın kısmen kabulüne, diğer davacılar yönünden davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.Mahallinde yapılan keşif sonucu alınan rapor uyarınca taşınmazın dava tarihindeki değerinin biçilmesinde ve davacı H. T. yönünden davanın reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir. Dosya içindeki delil ve belgelere göre davalı idareler vekillerinin ve davacılar vekilinin aşağıdaki bentler dışındaki temyiz itirazları yerinde değildir. Ancak;1-Dava dilekçesinde H. T. davacı olarak gösterilmiş ise de; 14.11.2012 tarihli dilekçe ile H. T.'ın payını diğer davacı H.. C..'ya devretmiş olduğu halde, iş yoğunluğu sonucu yanlışlıkla bu kişinin de davacı olarak gösterildiği açıklanarak H.. C.. için 682.240,00TL olmak üzere toplam 2.046.720,00 TL talep edildiği belirtilmiştir. 14.11.2012 tarihli bu dilekçe, ıslah edilen talep sonucunu değiştirmeyen, pay hesabına ilişkin açıklama dilekçesidir.Bu durumda, dava dilekçesindeki hatanın, HMK 183. maddesi kapsamında olduğu kabul edilerek, H.. C.. payına ilişkin davanın kabulü yerine, aksi düşünce ile bir kısım payı için kısmen kabulüne hükmedilmesi doğru olmadığı gibi,2-2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun Geçici 6. maddesinde değişiklik yapan ve 11.06.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6487 sayılı Yasanın 21. maddesi ile "kamulaştırmasız el atmadan kaynaklanan tazminat davalarında mahkeme ve icra harçları ile her türlü vekalet ücretleri bedel tespit davalarında öngörülen şekilde maktu olarak belirlenir. ... açılan ve kesinleşmeyen davalarda da uygulanır." hükmünün getirilmiş olduğu gözetildiğinde, harcın ve vekalet ücretinin maktu olarak hüküm altına alınması gerektiğinden; Taraf vekillerinin temyiz itirazları yerinde olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle H.U.M.K.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, taraflardan peşin alınan temyiz harçlarının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harçlarının Hazineye irad kaydedilmesine, 20.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.