ÖZET: TAPUDA KAYITLI BİR TAŞINMAZIN BAĞIŞLANMASI İŞLE­MİNİN RESMİ ŞEKİLDE TAPU SİCİL MUHAFIZI VEYA MEMURU TARAFINDAN DÜZENLENMESİ GEREKİR.Taraflar arasındaki elatmanın önlenmesi davasından dolayı yapılan yar­gılama sonunda: Davanın reddine dair verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davacı tarafından verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup iş anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:Dava, elatmanın önlenmesi istemine ilişkindir.Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.Yapılan incelemede; dava konusu 855,38 m2’lik taşınmazın malikler tarafından 45,50 m2’lik bölümünün bağış suretiyle yola terkininin yapılmasının talep edildiği, 09.05.1985 gün ve 139 sayılı encümen kararı ile dava konusu parselden 45,50 m2’lik kısmın bağış sureti ile yola terk edilmesine karar verildiği halde, Tapu Sicilinde bu muamele gerçekleşmediği gibi, 20.11.2000 tarihli işlem ile de davacının 855,38 m2’lik taşınmazda cebri satış yoluyla 1/3 oranında pay sahibi olduğu, bağışlama isteminin resmiyet kazanmadığı an­laşılmıştır. Şöyle ki;TMK’nın 706. maddesi ve Tapu Kanunu’nun 26. maddesi uyarınca, bağışlanan şey tapuda kayıtlı bir gayrimenkul ise, bu işlemin resmi şekilde tapu sicil muhafızı veya memuru tarafından düzenlenmesi gerekir. Borçlar Kanunu’nun 238/2. maddesi de (6098 sayılı Kanun’un 288/2. maddesi) bu şekil şartını zorunlu kılmıştır.Bu nedenle; geçerli bir bağışlama söz konusu olmadığından, işin esası yönünden inceleme yapılıp sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, da­vanın reddine karar verilmesi,Doğru görülmemiştir.Davacının temyiz itirazları yerinde olduğundan, hükmün açıklanan ne­denlerle HUMK’nın 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde ödeyene iadesine, temyize başvurma harcının Hazine’ye irad kaydedilmesine, 26.09.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.