Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 6050 - Karar Yıl 2010 / Esas No : 10579 - Esas Yıl 2008





Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.Ancak; 1-Hakkındaki zorla getirme emrinin infazı amacıyla sanığın ekip otosuna bindirilmek istendiğinde sokakta, birden fazla görevli polislere yönelik hakaret eylemlerini ve götürüldüğü karakolda görevli tüm polislere yönelik hakaret eylemlerini aynı suç işleme kararı içinde ve kısa zaman aralıklarıyla işlemesi karşısında TCY'nın 125/3a-4 madde ve fıkralarının bir kez uygulanarak, zincirleme suç hükmü olan TCY'nm 43. Maddesi uyarınca cezanın artırılması gerektiği gözetilmeden, hakaret suçundan iki kez hüküm kurularak fazla ceza tayin edilmesi,2-Sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında, birden fazla polis memuruna karşı gerçekleştirdiği görevi yaptırmamak için direnme eylemleri nedeniyle TCY'nın 43. Maddesi uyarınca cezasının artırılması gerektiğinin gözetilmemesi,3-Sanığın tekerrüre esas alınan Kütahya 2. Sulh Ceza Mahkemesi'nin 2004/168-756 E.K. sayılı ilamında üç ayrı suçun cezasının toplandığı anlaşıldığından, infazda tereddüde neden olmayacak biçimde, 5275 sayılı Yasa'nın 108/2 maddesi uyarınca ilamdaki hangi hükümlülüğün tekerrüre esas alındığının kararda gösterilmemesi,4-Kabule göre de, polis karakolunda gerçekleşen hakaret eyleminde aleniyet unsurunun ne suretle oluştuğu gösterilmeden TCY'nın 125/4 maddesi uyarınca cezanın artırılması,Yasaya aykırı ve sanı B.. K.. müdafiinin temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken 1412 sayılı CYY'nın 326. maddesinin gözetilmesi,yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 05.04.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.