Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 38657 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 19206 - Esas Yıl 2015





Tebliğname No : KYB - 2015/202969Hükümlü A.. T..'ün çeşitli suçlardan 9 yıl 10 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyetlerinin infazı sırasında, Edirne 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 09/09/2011 tarihli ve 2011/ 893 değişik iş sayılı kararı ile 13/09/2011 tarihinden geçerli olmak üzere koşullu salıverilmesine karar verildiği,sonrasında 28/11/2011 tarihinde işlediği kasıtlı suçtan dolayı İstanbul Anadolu 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.02.2014 tarihli ve 2012/616 esas, 2014/65 sayılı kararı ile erteli hapis cezasına ilişkin mahkumiyetin kesinleşmesi üzerine, şartla tahliyesinin geri alınması talebinin reddine dair İstanbul Anadolu 6. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 02/03/2015 tarihli ve 2015/284 değişik iş sayılı kararına yönelik itirazın reddine ilişkin İstanbul Anadolu 7. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 18/11/2014 tarihli ve 2015/296 değişik iş sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine,Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 05.06.2015 gün ve 202969 sayılı tebliğnamesiyle dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:İstem yazısında: "5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 107/12. maddesinde yer alan "Koşullu salıverilen hükümlünün, denetim süresinde hapis cezasını gerektiren kasıtlı bir suç işlemesi veya kendisine yüklenen yükümlülüklere, hâkimin uyarısına rağmen uymamakta ısrar etmesi hâlinde koşullu salıverilme kararı geri alınır." hükmü karşısında, hükümlü A.. T..'ün cezasını infaz ederek Edime 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 09/09/2011 tarihli ve 2011/893 değişik iş sayılı kararı ile şartla salıverilmesini müteakip, bihakkın tahliye tarihi dolmadan deneme süresi içerisinde 28/11/2011 tarihinde yeni bir suç işlemiş olması dolayısıyla, ikinci suç tarihi olan 28/11/2011 tarihi ile bihakkın tahliye tarihi olan 18/05/2015 tarihleri arasındaki sürenin aynen infazına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ: Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 27.12.2012 tarih, 2012/Bşk-41 esas ve 2012/41 karar; 27.12.2013 tarih, 2013/Bşk-213 esas ve 2013/219 sayılı kararları ile Yargıtay Kanununun 14. maddesine dayanarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca hazırlanan işbölümüne göre, özel ceza kanunlarından doğan ve başka bir dairenin görev alanına girmeyen suçlara ilişkin temyiz incelemesi görevi Yargıtay 19. Ceza Dairesine ait olduğu, bu kapsamda özel kanun niteliğindeki 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanundan kaynaklanan dava ve işlere yönelik kanun yararına bozma isteminin de, Yargıtay 19. Ceza Dairesince incelenmesi gerektiği anlaşılmakla; Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 26.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.