Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü: 1- Sanık hakkında, korku ve panik yaratma suçundan açılmış kamu davası bulunmadığı gözetilmeden ve CYY.nın 259. maddesi uyarınca bir işlemde yapılmadan, silahla tehdit suçundan bir karar verilmesi gerekirken ek savunma hakkı verilmekle yetinilip TCY.nın 264/7. maddesiyle hüküm kurulması, Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak; 2- Kabule göre; a) TCY.nın 264/7. maddesinde yazılı suçun oluşması için korku, kaygı ve panik yaratabilecek nitelikte bir fiil gerçekleştirilmelidir. Korku, kaygı, panik yaratmak isteyen failde, genel kasıt öğesi ile bağdaşacak bir istek olmalı ve böyle bir isteği vurgulayan davranışlarda bulunmalıdır. Eylem kamuya yönelik olup korku, kaygı ve panik yaratma kastı ile hareket edilmeli ve çevredekiler failin eylemi nedeniyle korkuya, kaygıya, paniğe kapılmalıdırlar. Bu suç kendiliğinden ve kasıt ya da amaç dışı olamaz. Suçun oluşması için istek, yönelik ve eylemin özellikleri dikkate alınmalı, eylemin kamuya yönelik olup olmadığı saptanmalıdır. YCG. Kurulunun 17.12.1996 tarih, 8-264/287 sayılı kararında belirtilen bu genel açıklama ve değerlendirmeye göre, sanığın geceleyin av tüfeğiyle yakınanın evine doğru beş el ateş etme eyleminden ötürü çevredekilerin korku, kaygı ve paniğe kapıldığına ilişkin somut kanıtlar açıklanıp gösterilmeden ve TCY.nın 191/son maddesinin uygulama olanağı tartışılmadan yetersiz gerekçeyle karar verilmesi, b) Suç tarihinde temel ağır para cezasının alt sınırının 2.620.000 TL. olduğunun gözetilmemesi, Yasaya aykırı ve sanık Metin'in temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden (HÜKMÜN BOZULMASINA), yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılması üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 17.3.2004 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.