Tehdit suçundan sanık ...'un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 106/2.a ve 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezasıyla, cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun'un 51/1. maddesi gereğince ertelenmesine, sanığın aynı Kanun'un 53/l-a.b.d,e bentlerindeki hakları kullanmaktan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, c bendindeki kendi alt soyu açısından velayet, vesayet, kayyımlık hizmetinde bulunmasından şartla tahliye tarihine kadar yoksun bırakılmasına dair,.... Asliye Ceza Mahkemesinin 06/11/2012 tarihli ve 2012/641 esas, 2012/906 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10.09.2013 gün ve 262047 sayılı istem yazısıyla dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:İstem yazısında “5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/3. maddesinde yer alan "Mahkûm olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz. Mahkûm olduğu hapis cezası ertelenen hükümlü hakkında birinci fıkranın (e) bendinde söz konusu edilen hak yoksunluğunun uygulanmamasına karar verilebilir." şeklindeki düzenleme karşısında, 1 yıl 8 ay hapis cezası ertelenen sanık hakkında kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından hak yoksunluğunun uygulanamayacağının gözetilmemesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.TÜRK MİLLETİ ADINAI-Olay: Tehdit suçundan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonucunda,.... Asliye Ceza Mahkemesinin 06/11/2012 tarihli kararı ile 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının TCK’nın 51. maddesine göre ertelenmesine ve TCK’nın 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verildiği, yüze karşı verilen kararın temyiz edilmeksizin kesinleşmesi üzerine, infaz aşamasında hak yoksunlukları yönünden kanun yararına bozma yoluna başvurulduğu anlaşılmıştır.II- Kanun Yararına Bozma İstemine İlişkin Uyuşmazlığın Kapsamı:Sanık hakkında hükmolunan 1 yıl 8 ay hapis cezasının ertelenmesine karşın, TCK’nın 53/3. maddesine aykırı olarak, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerinden yoksun bırakılmasına dair hukuka aykırılığa ilişkindir.III- Hukuksal Değerlendirme:5237 sayılı TCK'nın 53/3. maddesinde "Mahkum olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz" hükmü yer almaktadır.İnceleme konusu somut olayda; silahla tehdit suçundan yargılanan sanığın, 5237 sayılı TCK'nın 106/2.a ve 62/1. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının TCK'nın 51. maddesi gereğince ertelenmesine ve aynı Kanun’un 53/1-c bendindeki kendi altsoyu üzerindeki haklardan koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer bentlerdeki haklardan ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verildiği anlaşılmıştır. Bu itibarla, mahkemece bir yıldan fazla süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, TCK'nın 53/1-c maddesindeki hak yoksunluğunun, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından uygulanmasına karar verilmesinin, TCK'nın 53/3. maddesi hükmüne aykırı olduğu anlaşılmaktadır.IV- Sonuç ve Karar:Yukarıda açıklanan nedenlerle;Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği tebliğnamedeki düşünce, yapılan açıklamalara göre yerinde görüldüğünden, 1- Tehdit suçundan sanık ... hakkında,.... Asliye Ceza Mahkemesince verilen 06/11/2012 tarih ve 2012/641 esas, 2012/906 sayılı kararın, 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 2- Anılan Kanun maddesinin 4/d fıkrası gereğince karardaki takdire ilişkin olmayan hukuka aykırılık, hükmün Yargıtay tarafından düzeltilmesini gerektirmekle; hüküm fıkrasındaki “TCK’nın 53/1-c maddesinde yazılı kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerine ilişkin haklarından koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına” bölümünün karardan ÇIKARILMASINA, hükmün diğer kısımlarının olduğu gibi bırakılmasına, 30.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.