MAHKEMESİ :Sulh Ceza MahkemesiSUÇLAR : Tehdit, hakaret HÜKÜMLER : Mahkumiyet Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, dosya görüşüldü:Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, yapılan incelemede;1-Sanığa yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,Koşulları bulunmasına karşın tekerrür hükümleri uygulanmamış ise de, karşı temyiz bulunmadığından bozma yapılamayacağı,Anlaşıldığından sanık ...’in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 2-Hakaret suçundan kurulan hükmün temyizine gelince,Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak,Hükümlü olan sanığın, kendisini hastaneye götüren görevli jandarma askerlerine söylediği “Siz kim oluyorsunuz, çoban bile bu işi sizden daha iyi yapar” biçimindeki sözün, sevk sırasında kolunda platin takılı olduğunu komutana söylediği halde kelepçenin biraz olsun gevşetilmediği yönündeki savunma dikkate alındığında, söylenme amacı, yeri ve bağlamına göre hakaret boyutuna ulaşmayan serzeniş niteliğinde kaba söz olduğu ve suçun oluşmadığı gözetilmeden, kanuni olmayan gerekçeyle mahkumiyet kararı verilmesi, Kanuna aykırı ve sanık ...’in temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddiyle HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 05/05/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.