Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 8620 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 13092 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ : Nevşehir 1.Asliye Hukuk MahkemesiTARİHİ : 05/02/2013NUMARASI : 2006/21-2013/55Davacı J.. A.. vdl vekili Avukat ... tarafından, davalı N.. D.. aleyhine 01/02/2006 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 05/02/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir. 2-Diğer temyiz itirazına gelince;Dava, haksız eylem nedeniyle uğranılan maddi ve manevi zararların ödetilmesi istemlerine ilişkindir. Mahkemece, istemlerin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.Davacılar, destekleri olan Ü.. A..'ın davalı tarafından bıçaklanarak kasten öldürüldüğünü belirterek, destekten yoksun kalma tazminatı ve uğradıkları üzüntünün telafisi amacıyla da manevi tazminat istemlerinde bulunmuşlardır.Mahkemece, ceza dosyasında yapılan haksız tahrik indirimi nedeniyle maddi tazminat isteminden herhangi bir indirim yapılmamış, bilirkişi tarafından hesaplanan destekten yoksun kalma tazminatına aynen hükmedİlmiştir.Dosya incelendiğinde; davalının, haksız tahrik altında davacıların desteği olan Ü.. A..'ı bıçaklayarak kasten öldürdüğü, yapılan yargılama sonucu davalının müsnet suçtan cezalandırıldığı, tahrik nedeniyle cezasından indirime gidildiği, kararın Yargıtay denetiminden geçerek kesinleştiği anlaşılmaktadır.Ceza mahkemesince belirlenen, davacılar desteğinin haksız tahrikte bulunduğuna ilişkin maddi olgu, 818 sayılı Borçlar Yasası'nın 53. maddesi gereğince hukuk yargıcı yönünden bağlayıcıdır. Bu nedenle belirlenen tahrike ilişkin indirim oranının davalının sorumlu tutulacağı maddi tazminata yansıtılması gerekir. Ne var ki, mahkemece benimsenen bilirkişi raporunda tahrik nedeniyle herhangi bir indirim yapılmadığı anlaşılmaktadır.Şu halde, dava konusu eylemin davacılar desteğinin tahriki altında gerçekleşmiş olması karşısında. Borçlar Yasası'nın 44. maddesi gereğince davacıların bölüşük kusuru nedeniyle hüküm altına alınan maddi tazminat tutarından uygun oranda bir indirim yapılmaması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenle BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/05/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.