MAHKEMESİ : Ankara 2. Asliye Hukuk MahkemesiTARİHİ : 09/04/2013NUMARASI : 2012/384-2013/213Davacı C.. D.. vekili Avukat U. E.tarafından, davalı A.. Ç.. aleyhine 22/06/2012 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 19/04/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.Dava, haksız eylem nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz olunmuştur.Davacı, otoparkta boş olan yeri tutmaya çalıştığı sırada bulunduğu yere gelen ve aracını boş olan yere park etmek isteyen davalı ile aralarında tartışma çıktığını ve davalının aracı ile ayağını çiğneyerek kasten yaraladığını belirterek uğradığı manevi zararın ödetilmesini talep etmiştir.Davalı, boş olan yere aracını park etmek isterken davacının tahriki sonucu zararın doğduğunu, davacının çekilmeyerek zararın doğmasına yardımcı olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.Yerel mahkemece, davacının umuma açık otoparkta yer tutmak istediği sırada davalının boş olan yere girerken davacının ayağını çiğnediği, davalının zarar veren fiili kasten gerçekleştirdiği, davacının da herkese açık otoparktan faydalanmayı engellemek ve zarar vereceği kesin olan tehlikeden kaçmamak suretiyle zararın doğmasına yardımcı olduğu gerekçesiyle dava tarihinde yürürlükte olan Borçlar Kanunu'nun 44. Maddesine göre davanın reddine karar verilmiştir.Dosya kapsamından; davalının, davacının tutmaya çalıştığı park yerine aracı ile girmeye çalıştığı sırada davacıyı yaraladığı, davalının eyleminden dolayı ceza yargılaması sonucunda cezalandırıldığı ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın itiraz edilmeden 16/04/2012 tarihinde kesinleştiği anlaşılmaktadır. Manevi zarar, kişilik değerlerinde oluşan objektif eksilmedir. BK’nun 47. maddesinde, bedensel bütünlüğe yapılan saldırılar nedeniyle manevi tazminat istenilebileceği açıkça düzenlenmiştir.Şu halde, davacı yararına uygun bir miktar manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken, tazminat miktarının takdirinde etkili olabilecek nedenler göz önünde tutularak manevi tazminat isteminin tümden reddine karar verilmesi doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 29/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.