Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 5720 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 7041 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :Asliye Hukuk MahkemesiDavacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğeri aleyhine 10/05/2013 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 30/12/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.2-Davacının diğer temyiz itirazına gelince; dava, haksız eylem nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.Davacı, davalıların hakaret ve tehdit eylemleri nedeniyle kişilik haklarının zarar gördüğünü belirterek manevi tazminat talep etmiştir.Davalılar, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuşlardır.Mahkemece, davacının iddiasını kanıtlayamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.Dosya kapsamından, davacının aracıyla manevra yaparken davalıların içerisinde bulundukları araca hafif şekilde vurduğu, bunun üzerine kendi araçlarından inen davalıların, davacı ve arkadaşlarının içerisinde bulundukları araca yönelerek, aracın aynasına ve değişik yerlerine elleri ve tekmeleriyle vurdukları, davalılardan ...'in elindeki anahtarla davacının aracının camını çizdiği, davacının araçla olay yerinden uzaklaştığı, bir müddet sonra davalıların araçlarıyla davacının aracının önünü kestikleri ve davacı ile arkadaşlarını araçtan indirmeye çalıştıkları anlaşılmaktadır.Yukarda yapılan açıklamalar ışığında, tanıkların davalıların hakaret ettiklerini duymadıklarını beyanları doğrultusunda, hakaret nedeniyle manevi tazminat isteminin reddine yönelik karar doğruysa da, davacının aracında bulunan kendisi dahil dört bayanın davalıların saldırgan davranışları karşısında korkarak araçtan inmedikleri ve davalıların, davacı ve arkadaşlarını araçtan indirmek amacıyla araca verdikleri zararlar nazara alındığında, davalıların saldırgan davranışlarıyla tehdit eylemini gerçekleştirdiklerinin kabulü gerekir. Şu durumda, tehdit nedeniyle uygun bir miktar manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, reddine karar verilmesi doğru görülmemiş; hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davacının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan sebeplerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 27/04/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.