Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 4341 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 301 - Esas Yıl 2013
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... vd. aleyhine 13/11/2006 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 25/01/2011 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları reddedilmelidir2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;Dava, haksız fiil nedeniyle maddi ve manevi tazminat davasıdır. Mahkemece maddi tazminat talebinin kısmen kabulüne, manevi tazminat talebinin reddine karar verilmiş; hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Dosya içerisinde bulunan ... 3.Sulh Ceza Mahkemesinin 2009/315 Esas, 2010/817 karar sayılı dosyası içeriğinden, davalı ...'ın davacıya karşı müessir fiil ve hakaret suçunu işlediği, ... 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 2006/257 Esas, 2007/495 karar sayılı dosyası içeriğinden de her iki davalının davacıya yönelik hakaret suçu işledikleri anlaşılmaktadır. Davalıların davacıya yönelik ceza mahkemesinde mahkumiyete neden olan eylemlerinden dolayı davacı lehine uygun bir miktar manevi tazminata karar verilmesi gerekirken, mahkemece manevi tazminata yönelik istemin tümden reddi doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle diğer temyiz itirazlarının reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 11/03/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.