MAHKEMESİ :Asliye Hukuk MahkemesiDavacılar ... vd. vekili Avukat ... tarafından, davalı ..... A.Ş. vd. aleyhine 22/04/2008 gününde verilen dilekçe ile trafik kazasından kaynaklanan ölüm nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 27/12/2011 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili ve davalılardan ..... A.Ş. vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacıların tüm, davalılardan .... A.Ş'nin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.2-Davalılardan .... A.Ş'nin diğer temyiz itirazlarına gelince: a) Dava, trafik kazasından kaynaklanan ölüm nedeniyle uğranılan maddi ve manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacılar ve davalılardan ... A.Ş tarafından temyiz edilmiştir.Davacılar, davalıların malik ve sürücüsü oldukları aracın 8 yaşındaki desteklerine çarparak ölümüne neden olduğunu belirterek, destekten yoksun kalma tazminatı ve manevi tazminat taleplerinde bulunmuşlar, dava devam ederken davalı sürücü ... hakkındaki dava ile maddi tazminat taleplerini atiye terk ettiklerini beyan etmişlerdir. Davalılar davanın reddini savunmuştur. Mahkemece yapılan yargılama sonucunda; maddi tazminat talebi ile davalılardan ... hakkında karar verilmesine yer olmadığına, manevi tazminat talebinin ise, kısmen kabulüne karar verilmiştir. Borçlar Yasası'nın 47. maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı'nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.Dava konusu olayda;Olay tarihi, kusur durumu ve yukarıdaki ilkeler gözönüne alındığında davacılar yararına hüküm altına alınan manevi tazminat miktarı fazladır. Daha alt düzeyde manevi tazminata hükmedilmesi için kararın bozulması gerekmiştir. b) Dosya kapsamından, maddi tazminat talebi hakkındaki talebin atiye terk edilmesi nedeniyle bu konuda karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş olmasına rağmen davalılar yararına vekalet ücretine hükmedilmediği anlaşılmaktadır. Karar gününde yürürlükte bulunan Avuktlık Asgari Ücret Tarifesinin 7/1. maddesi uyarınca; "...davanın açılmamış sayılmasına; delilerin toplanmasına ilişkin ara kararı gereğinin yerine getirilmesinden önce karar verilmesi durumunda, Tarifede yazılı ücretin yarısına, karar gereğinin yerine getirilmesinden sonraki aşamada ise tamamına hükmolunur. Şu kadar ki, davanın görüldüğü mahkemeye göre hükmolunacak avukatlık ücreti ikinci kısmın ikinci bölümünde yazılı miktarları geçemez. " şeklindeki düzenleme nedeniyle Mahkemece, davalı yararına vekalet ücreti takdir edilmemiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2/a-b) bentlerinde gösterilen nedenlerle davalılardan .... A.Ş yararına BOZULMASINA, davacının tüm, davalılardan .... A.Ş'nin diğer temyiz itirazlarının yukarıda (1) no'lu bentte gösterilen nedenlerle reddine ve temyiz eden davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 20/02/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.