Davacılar Mehmet kendisine asaleten İsmail'e velayeten vekili avukat Ahmet tarafından, davalılar Osman vdl. aleyhine 23.10.2003 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davalı Hasan hakkındaki davanın reddine, diğer davalılar hakkındaki davanın kısmen kabulüne dair verilen 20.09.2005 günlü kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekili ve Hasan dışındaki davalılar vekili taraflarından süresi içinde istenilmekle, temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.Davacı vekili dava dilekçesinde, bir kısım davalıların üzerlerine düşen görevleri yapmadan, davacı İsmail'in okulla ilişiğini kanuna aykırı olarak kestiklerini, diğer davalı Hasan'ın ise bu davalılarla ilgili soruşturmayı usulüne uygun şekilde yapmadığını belirterek manevi tazminat istemiştir.Mahkemece davalı Hasan hakkındaki davanın reddine, diğer davalılar hakkındaki davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hüküm, davacılar ve Hasan dışındaki davalılar tarafından temyiz edilmiştir.Anayasa'nın 129/5. ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 13. maddesi gereğince, memurlar ve diğer kamu görevlilerinin yetkilerini kullanırken işledikleri kusurlardan doğan tazminat davaları ancak idare aleyhine açılabilir.Somut olayda davacılar, memur olan davalıların görevlerini gereği gibi yapmadıklarını iddia ettiklerine ve davalıların hizmetten ayrılabilir kişisel kusurlarının bulunmamasına göre, yukarıda belirtilen yasal düzenleme de dikkate alınarak davanın husumetten reddi gerekir.Yerel mahkemece bu husus dikkate alınmadan işin esasının incelenmiş olması bozma nedenidir.Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar yararına (BOZULMASINA), bozma nedenine göre tarafların öteki temyiz itirazlarının şimdiden incelenmesine yer olmadığına ve temyiz eden davalılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 01.03.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.