Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 2313 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 2844 - Esas Yıl 2012





MAHKEMESİ :Asliye Hukuk MahkemesiDavacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 18/05/2010 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 29/12/2011 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.Dava, kişilik haklarına saldırıdan kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkindir. Yerel mahkemece açılan davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz olunmuştur.Davacı, davalının kendisine hakaret ettiğini beyanla, uğranılan zararın davalıdan tahsilini talep etmiştir.Davalı, davacıya hakaret etmediğini beyanla davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, iddiayı doğrular nitelikteki bir kısım tanık anlatımlarını diğer anlatımlara üstün tutmak için bir sebep bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.Kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kimse manevi tazminata hükmedilmesini isteyebilir.Davaya konu olayda, davacı ve olay yerinde bulunan altı tanık tarafından davalının davacı hakkında söylediği sözlerin yazıldığı ve tanıklarca imzalanan 06.05.2010 tarihli tutanak ve tutanak tanıklarının metnin içeriğini mahkemede de doğrulamaları dikkate alındığında davacının kişilik haklarının saldırıya uğradığının kabulü ile lehine uygun bir manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken talebin tümden reddi doğru bulunmamış ve kararın bozulması gerekmiştir.SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 12/02/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.