MAHKEMESİ : Adana 6. Asliye Hukuk MahkemesiTARİHİ : 08/10/2013NUMARASI : 2012/391-2013/500Davacı M.. Ç.. vekili Avukat A.. Ç.. tarafından, davalı H.. T.. aleyhine 02/04/2012 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 08/10/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı ve davalı vekilleri tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. Dava, haksız eylem nedeniyle kişilik haklarına saldırıdan kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece; davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hükmü, taraflar temyiz etmiştir.Davacı, TRT Çukurova Bölge Müdürlüğü'nde daire başkanı olarak görev yaptığı sırada bölge müdürü olan davalının düzenlediği toplantı sırasında konuşma akışı içinde kendisine hakaret ettiğini ileri sürerek, manevi tazminat isteminde bulunmuştur.Davalı ise, toplantı sırasında karşılıklı konuşma sırasında konuşulan konunun doğru olmadığını belirtmek için kullandığı ifadelerin hakaret olarak kabul edilmeyeceğini ve hakaret kastının bulunmadığını belirterek, davanın reddini savunmuştur.Mahkemece; davalının eylemi hakaret olarak kabul edilerek davacının manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir.Dosya kapsamından tarafların memur olduğu, davacı ile davalı arasında ast üst ilişkisinin bulunduğu, kurum içinde yaşanan olayların tartışıldığı sırada davacının ileri sürdüğü maddi bir vakıanın gerçek olmadığını belirtmek için söylenen ifadelerin hakaret olarak kabul edilmeyeceğini, olayın gelişiminden hakaret kastıyla söylenmediği anlaşılmaktadır. Şu halde istemin tümden reddine karar verilmesi gerekirken kısmen kabulüne karar verilmesi doğru bulunmadığından kararın bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle davalı yararına BOZULMASINA; bozma nedenine göre davacının tüm, davalının öteki temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına ve davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 20/11/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.