MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 28. Asliye Hukuk MahkemesiTARİHİ : 25/09/2014NUMARASI : 2013/21-2014/323Davacı Ö.. B.. vekili Avukat S.. B.. tarafından, davalı İ.. İ.. aleyhine 09/07/2013 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 25/09/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. Dava, haksız eylemden kaynaklanan maddi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.Davalı tarafından yapılan çalışmalar esnasında, davacıya ait işyerinin zarar gördüğü ileri sürülerek giderimi istenilmiştir. Dava şartı niteliğindeki görev sorunu, kendiliğinden ve öncelikle irdelenmelidir. (HMK m.114, m.115 ).6102 sayılı T..K..4. maddesine göre, bir davanın ticari dava olabilmesi için uyuşmazlığın her iki tarafının da tacir olması ve ticari işletmeleriyle ilgili hususlardan doğmuş bulunması veya anılan yasa maddesinde sayılan mutlak ticari davalardan olması gerekli ve yeterlidir. Aynı Kanun’un 5/2. maddesine göre ticari davalara, ayrı A.. M.. olan yerlerde o yerdeki A.. M.. bakılır. Diğer yandan, 6102 sayılı T..K..6/1. maddesi uyarınca; ticaret şirketleriyle, amacına varmak için ticari bir işletme işleten vakıflar, dernekler ve kendi kuruluş kanunları gereğince özel hukuk hükümlerine göre yönetilmek veya ticari şekilde işletilmek üzere Devlet, il özel idaresi, belediye ve köy ile diğer kamu tüzel kişileri tarafından kurulan kurum ve kuruluşlar da tacir sayılır.2560 sayılı İ.. İ.. G..Y..gereğince İ.. M..genel kurul, yönetim kurulu ve genel müdürlük ile yönetileceği; denetçileri aracılığı ile denetleneceği yıllık çalışma ve yatırımlarının bilançolarda belirlenerek genel kurulun onayına sunulacağı ve bütçesinin kamu iktisadi teşebbüslerinde uygulanan bütçe formülüne göre düzenleneceği belirtilmiş; 2560 sayılı Yasa'nın Ek 5. maddesinde ise, kanun hükümlerinin diğer büyükşehir belediyelerinde de uygulanacağı düzenlenmiştir. Şu durumda, davalı İ.. M.. 2560 sayılı Yasa kapsamında bir kamu kurumu olduğu ve kamu hizmeti yaptığı; ancak, çalışmalarının özel hukuk hükümlerine bağlı bulunduğu ve tacir sıfatını taşıdığı kabul edilmelidir.Tacir olan tarafların, ticari işletmeleriyle ilgili bulunan uyuşmazlığın çözümünde, A..M.. görevlidir. Mahkemece, görevsizlik kararı verilmesi gerekir. Hüküm, bu nedenle yerinde görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre, davalının diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına 14/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.