MAHKEMESİ :Asliye Hukuk MahkemesiDavacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 18/12/2012 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın görev nedeniyle usulden reddine dair verilen 03/04/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. Dava haksız eyleme dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın görev nedeniyle usulden reddine karar verilmiş, hüküm; davacı tarafından temyiz olunmuştur. Davacı, davalı ile 1991 yılında evlenip 18/10/2011 tarihli mahkeme kararı ile boşandıklarını, davalının 10/06/2010 tarihinde kendisini dövdüğünü, davalının bu eylemi nedeniyle ceza mahkemesinde yargılanıp ceza aldığını belirtmiş ve manevi tazminat talebinde bulunmuştur. Davalı, taraflar arasındaki boşanma davasında aynı sebeple tazminat talep edildiğini belirterek derdestlik ve kesin hüküm itirazında bulunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece uyuşmazlığın Medeni Kanunun ''Aile Hukuku'' başlıklı 2. kitabından kaynaklandığı ve bu nitelikteki davalara bakma görevinin Aile Mahkemelerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiştir. Davacının manevi tazminat istemi 818 s. BK. m.41 vd. (6098 s. TBK m 49 vd) uyarınca haksız eyleme ilişkin kurallara dayanmaktadır. Açıklanan nedenler karşısında, davanın asliye hukuk mahkemesi sıfatıyla ve genel hükümlere göre çözümlenmesi gerekir. Karar, bu bakımdan yerinde görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA; bozma nedenine göre davacının öteki temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 09/09/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.