Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 13825 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 11876 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Hukuk MahkemesiDavacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı .... aleyhine 13/11/2007 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 30/05/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince; Dava, kiracının haksız tahliyesi nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir. Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.Davacı, haksız tahliye edildiğini belirterek, uğramış olduğu kazanç kaybı ve tahliye giderleri ile manevi zararlarının tazmini istemlerinde bulunmuştur.Davalı, usul ve yasaya aykırı olan davanın reddini savunmuştur.Yerel mahkemece, bilirkişi raporuna göre, davacının haksız tahliye edilmesinden dolayı uğramış olduğu maddi zararları tespit olunarak, maddi tazminat isteminin kabulüne karar verilmiş, kişilik haklarına saldırı niteliğinde bir eylem bulunmadığından bahisle manevi tazminat isteminin reddine karar verilmiştir. Dosya içerisine alınan, park işletmecisi ve mali müşavirden oluşan heyet tarafından tanzim edilen 01/06/2010 tarihli bilirkişi raporunda; davacının park ve kafeterya işletememesinden dolayı bir dönemde uğrayacağı kazanç kaybı 16.863 TL olarak hesaplanmış, gelir ve gider hesaplamasında bilirkişi raporunun tanzim edildiği 2010 yılı verileri esas alınmıştır. Bu rapora itiraz üzerine aynı bilirkişi heyetinden alınan 02/03/2012 tarihli ek raporda ise, davacının uğradığı kazanç kaybı 2003 yılı için 28.984 TL, 2004 yılı için 28.848 TL olarak hesaplanmış, gelir ve gider hesaplamasında anılan yılların verileri esas alınmıştır. Halbuki, her iki raporda, farklı yılların verilerinin esas alındığı belirtilmiş olmasına rağmen aynı miktar gelir elde edileceğinin kabul edilmesi hatalı olduğu gibi, makul bir gerekçe açıklanmadan önceki yıllara ait verilere göre hesaplanan kazanç kaybının daha fazla belirlenmesi doğru görülmemiştir. Raporlar arasında, tespit edilen bulgular ve varılan sonuçlar itibariyle çelişki bulunmakta olup, bu çelişki giderilmeden ek bilirkişi raporu esas alınarak hüküm kurulması doğru değildir. Şu halde, çelişkiyi gidermek için oluşturulacak yeni heyetten veya yeterli görülmesi durumunda aynı heyetten yeni bir ek rapor alınarak varılacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi yerinde görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir....SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenle BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 09/09/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.