MAHKEMESİ : İstanbul 12. Asliye Hukuk MahkemesiTARİHİ : 22/04/2014NUMARASI :2013/176-2014/213Davacı S.. B.. vekili Avukat Z...S.. tarafından, davalılar H.. Ş.. ve diğerleri aleyhine 03/04/2013 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 22/04/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.1- Yayın yolu ile kişilik haklarına saldırı nedeniyle açılan davada, 5187 sayılı Kanun'un 13. maddesi gereğince hukuki sorumlulukları bulunmayan davalılardan G.. Ç.., B.. E.., Ö.. U.., K.. P.. ve A.. D.. yönelik istemin, pasif husumet yokluğu nedeniyle reddi gerekirse de; sonucu itibariyle doğru bulunmakla, bu davalılara ilişkin temyiz istemi reddedilmelidir.2- Davacının, davalılardan H.. A.., H.. Ş. . ve C.. Ş. .'ne yönelik temyiz itirazlarına gelince; Dava yayın yolu ile kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz olunmuştur.Dava konusu haberlerde: "... " ve "... " başlıkları altında, ceza yargılaması süren olay hakkında değerlendirmelerde bulunulmuş; ayrıca, davacının resimlerine yer verilmiştir.Dava dilekçesinde, ceza yargılaması sırasında mağdur sıfatını taşıyan davacı ile ilgili olarak yapılan haberlerin hukuka aykırı olduğu ileri sürülmüş; mahkemece, yayınların görünür gerçeğe uygun olduğu gerekçesiyle yazılı biçimde ret kararı verilmiştir.Dosya kapsamından, olay tarihinde 23 yaşında bulunan ve turist olarak T.. gelen davacının, dava dışı bir kişinin cinsel tacizine maruz kaldığı ve hürriyetinin tahdit edildiği savı ile kamu davası açıldığı; yargılama süreci devam ederken haber konusu yapıldığı; ayrıca, bir çok fotoğrafına da yer verildiği; ceza yargılaması sonucunda atılı suçların sabit görüldüğü ve mahkumiyet kararı tesis edildiği; dosyanın, temyiz incelemesinde bulunduğu anlaşılmaktadır.A.. S.. 8. maddesinde, herkesin özel ve aile hayatına, konutuna ve haberleşmesine saygı gösterilmesini isteme hakkına sahip olduğu belirtilmekte, maddenin ikinci fıkrasında meşru sınırlama nedenleri sayılmaktadır. Bu düzenleme gereğince bir kamu otoritesince yapılabilecek müdahalelerin ancak ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, dirlik ve düzenin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması için, demokratik bir toplumda zorunlu olan ölçüde ve yasada öngörülmüş olmak koşuluyla söz konusu olabileceği belirtilmektedir.Yine Anayasa’nın “...” başlıklı 20. maddesi gereğince herkes, özel hayatına ve aile hayatına saygı gösterilmesini isteme hakkına sahiptir. Özel hayatın ve aile hayatının gizliliğine dokunulamaz.5187 sayılı B.. K.. 20 ve 21. maddeleri uyarınca, cinsel saldırı olayları ile ilgili haber yapılması, hukuka aykırı olup; cezai yaptırım altına alınmış bulunmaktadır.Davaya konu yazıda yer olan hususların gerçekliği bir yana; salt yayının kendisinin bir haber değeri bulunmamaktadır. Davacı, kamusal ilgiye açık olmadığı gibi; öznel durumu itibariyle kamusal yarardan da söz edilemez. Haber başlıkları ise, hiç bir biçimde kabul edilemez ve düşünsel bağlılık kapsamında mazur görülemez. Aksine ve ötesinde, kişilik haklarına açık saldırı niteliğindedir. Basın özgürlüğü ile kişilik hakları arasındaki çatışan yararlar dengesi, davacı aleyhine bozulmuş ve davalılar bakımından da hukuka uygunluk nedeni gerçekleşmemiştir. Davacı yararına uygun bir miktar manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Karar, açıklanan nedenlerle yerinde görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle davalılardan H.. A.., H.. .Ş.. ve C.. .Ş.. aleyhine ve davacı yararına BOZULMASINA; davacının, diğer davalılara yönelik temyiz itirazlarının ise (1) sayılı bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 30/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.