Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 12548 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 12258 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :Asliye Hukuk MahkemesiDavacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğeri aleyhine 09/04/2010 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 09/05/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı ... vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.2- Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;Dava, haksız el koyma nedenine dayalı tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece istemin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir.Davacı, kendisine ait atlara mazot kaçakçılığında kullanıldığı iddiası ile kolluk güçlerince el konulduğunu ve yapılan ceza yargılaması sonucunda üzerine atılı suçtan beraatine ve yedieminde bulunan hayvanların kendisine iadesine karar verildiğini, buna rağmen iadenin gerçekleşmediğini ileri sürerek, bu süreçte mahrum kalınan kazancın davalıdan tazmini isteminde bulunmuştur.Davalı, yediemine teslim edilen hayvanların iade edilmemesinde kusuru bulunmadığını beyanla, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.Mahkemece, bilirkişi raporuna itibar edilerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.a) Davaya konu olayda ceza dosyasının incelenmesinden atlara fiilen el konulup konulmadığı anlaşılamamaktadır. Şöyle ki; dosya içinde sadece kaçak mazota el konulması ve yediemine teslimine dair düzenlenen tutanak keşif belgeleri vardır. Ceza dosyası duruşma zabıtlarının incelenmesinden de iki kez gün belirtilmeksizin atlar üzerinde keşif yapılmasına karar verildiği ancak keşfin yapılamadığı ve gerekçesinin de belirtilmediği anlaşılmıştır. Her ne kadar ceza kararında mahkemece "....nakil vasıtası atların sanıklara iadesine..." şeklinde hüküm kurulmuşsa da kaç tane atın olduğu, atların yedieminde olup olmadığı hususunda bir açıklık mevcut değildir. Bu durumda; davaya konu atlara gerçekten idarece el konulup konulmadığının, ceza mahkemesi kararında belirtilen iade sözcüklerinin sehven yazılıp yazılmadığının etraflıca araştırılıp açıklığa kavuşturulması gerekirken bu durumun gözardı edilmesi doğru olmamış ve kararın bozulması gerekmiştir.b) Yapılan araştırma sonucu atlara fiilen el konulduğu anlaşıldığı takdirde ise; mahkemece el konulan hayvanların sahibine teslim edilip edilmediği, teslim konusunda davacının müracaatının bulunup bulunmadığı hususlarının usulünce araştırılması gerekmektedir. Söz konusu atlar davacıya teslim edilmemiş ise, el koyma tarihindeki değerleri belirlenerek davacının zararı hesaplanmalıdır. Ayrıca davacının eylemi ile el koyma işlemine sebebiyet vermesi, iade kararının kesinleşmesinden itibaren uzunca bir zaman geçtikten sonra 09/04/2010 tarihinde eldeki davayı açması gibi davacı kusurları birlikte değerlendirildiğinde zararın artmasında müterafik (bölüşük) kusuru bulunduğu açıktır. Bu durumda, hükmedilecek tazminat miktarından BK. 42, 43 ve 44. (TBK/52) maddeleri gereğince uygun miktarda indirim yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile hüküm kurulması doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2/a-b) sayılı bentlerde açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine 09/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.