Davacı O.. M.. vekili Avukat M.. C.. tarafından, davalılar O.. Y.. mirasçıları C..Y.. vdl aleyhine 22/10/2012 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 14/01/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı C..Y..tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.Dava, Orman Kanunu’na muhalefet nedeniyle uğranılan maddi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davalı C..Y..tarafından temyiz edilmiştir.Davalıların murisi O.. Y.. tarafından, davaya konu orman alanında ağaç kesildiğine dair kesinleşmiş bir mahkûmiyet hükmü olmadığı gibi, bu hususta dosya kapsamında ispata yeter nitelikte delil de bulunmamaktadır. Aksine ceza dosyasında alınan bilirkişi raporunda; davaya konu yerde ağaç kesme ve sökme tespit edilemediği belirtilmiştir. Şu halde; davalının 6831 sayılı Yasa uyarınca, ağaçlandırma giderinden sorumluluğuna karar verilemez. Açıklanan nedenlerle davanın tümden reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle kabulüne karar verilmiş olması doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda gösterilen nedenlerle temyiz eden davalı Cennet Yörük yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 29/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.