Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 11393 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 11935 - Esas Yıl 2014
MAHKEMESİ : Çaycuma 2. Asliye Hukuk MahkemesiTARİHİ : 22/04/2014NUMARASI : 2014/91-2014/377Davacı Nurcan vekili Avukat Nalan tarafından, davalı H.. B.. aleyhine 25/02/2014 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 22/04/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.Dava, haksız eylem nedeni ile manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Davacı, davalı eşi tarafından darp edildiğini ve eşinin hakaret eylemine maruz kaldığını belirterek, uğradığı manevi zararın giderilmesi isteminde bulunmuştur.Davalı ise davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.Mahkemece, dava konusu olaydan sonra tarafların barışıp müşterek konutta birlikte oturarak evlilik birliğini devam ettirdikleri, basit yaralama ve hakaret eylemlerinden dolayı davacının davalı eşini affettiği bu nedenle davacının manevi tazminat isteyemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.Dava dosyasının incelenmesinde; davalının davacıya yönelik basit yaralama ve hakaret eylemi nedeniyle Çaycuma Sulh Ceza Mahkemesinin 2011/772 esas ve 2012/19 sayılı kararı ile cezalandırıldığı ve kararın kesinleştiği anlaşılmaktadır.Davalının davacıyı basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaraladığı ve hakaret ettiği dosya kapsamı ile sabittir. Mahkemece, sübut bulan davalı eylemleri karşısında davalının dava konusu olaydan sonra eşini affettiği ve bu nedenle tazminat isteyemeyeceği şeklindeki gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi doğru değildir. Davanın reddine ilişkin öne sürülen gerekçe taraflar arasında görülecek olan boşanma davasında dava konusu olayı boşanma sebebi olarak ileri sürmelerine engel teşkil etmekte olup, davacının kendisine yönelik haksız eylem sebebiyle manevi tazminat isteyemeyeceği anlamına gelmez. Bu nedenle davacı lehine uygun miktarda manevi tazminata karar verilmesi gerekirken yukarıda anılan gerekçe ile reddine karar verilmesi yerinde görülmemiş ve kararın bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 14/10/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.