Davacı Yusuf D. vekili tarafından, davalı Yusuf B. aleyhine 27.03.2006 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; mahkemenin görevsizliğine dair verilen 23.05.2006 günlü kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.Dava; haksız şikayet nedeni ile maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.Mahkemece, 466 sayılı Yasa kapsamında haksız tutuklamadan kaynaklanan tazminat istemi olduğu ve Ağır Ceza Mahkemesinin görevli olduğu gerekçesi ile görevsizlik kararı verilmiştir. Hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir. Davacı, davalının haksız şikayeti sonucunda tutuklandığını belirterek tutuklu kaldığı süre içerisindeki maddi ve manevi zararını istemiştir. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun "Koruma Tedbirleri Nedeni ile Tazminat" başlığı altında düzenlenen 141/1-a maddesinde "suç soruşturması veya kovuşturması sırasında kanunlarda belirtilen koşullar dışında yakalanan, tutuklanan ya da tutukluluğun devamına karar verilenler" ve aynı maddenin son fıkrasında, "Kişiler her türlü maddi ve manevi tazminat istemini devletten isteyebilirler" şeklinde açıklama bulunmaktadır. Dosya kapsamından, davacının davasını devlete karşı değil şahsa karşı açmış olduğu ve davalının haksız şikayetini davasına dayanak yaptığı anlaşılmaktadır. Şu halde dava haksız fiil esasına göre açılmış bir davadır ve genel yetkili hukuk mahkemelerinde görülmelidir. Mahkemece işin esasına girilerek oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken görevsizlik kararı verilmesi doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıdaki nedenle (BOZULMASINA) ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 24.09.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.