Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 7645 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 29272 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ : (Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesi Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak; Gereği görüşülüp düşünüldü; 1) Sanık hakkında, mağdure .... ile mağdurlar ... ve ...'a karşı basit kasten yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak; a) Sanığın, kasıtlı suçtan hapis cezalarına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilirken, 5237 sayılı TCK'nin 53/1-c maddesinde belirtilen hakları kendi altsoyu üzerinde koşullu salıverilme tarihine kadar, kendi altsoyu dışındakiler bakımından hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar kullanamayacağına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, b) Sanığın sarfına sebebiyet verdiği, payına düşen yargılama gideri miktarının, 6183 sayılı Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken sınırlar içinde kalması nedeniyle, bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerekirken sanığa yükletilmesine karar verilmek suretiyle 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 324/4. maddesine aykırı davranılması, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasının hak yoksunlukları ile ilgili kısımlarının karar metninden çıkarılarak yerlerine “Sanığın 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesinin a, b, c, d, e bentlerinde belirtilen hak ve yetkileri kullanmaktan mahkûm olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki TCK'nin 53/1-c maddesinde belirtilen velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan ise 5237 sayılı TCK'nin 53/3. maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, yine hüküm fıkrasının sanık ile ilgili yargılama giderlerine ilişkin kısmının karar metninden çıkarılarak yerine "6 adet davetiye giderinden ibaret toplam 42,00 TL. yargılama giderinden sanığın sebebiyet verdiği 10,50 TL. yargılama giderinin, 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 324/4. maddesi uyarınca hazine üzerinde bırakılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, ibaresinin eklenmesi suretiyle, hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 2) Sanık hakkında, mağdur ...'ı basit kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak; a) Mağdurun soruşturma aşamasında, sanık ...'in öz babası olduğunu beyan edip amcası ...'in nüfusuna kayıtlı olduğunu beyan etmesi, sanığın soruşturma aşamasında mağdurun yeğeni olduğunu beyan edip kovuşturma aşamasında mağdurun oğlu olduğunu beyan etmesi, mağdurun nüfus kaydında baba adının Nurettin olarak gösterilmesi karşısında, mağdurun sanığın oğlu olup olmadığı hususu 5271 sayılı CMK'nin 218/1. maddesi uyarınca çözüme kavuşturulmadan eksik kovuşturma ile sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nin 86/3-a maddesinin uygulanması, b) Kabule göre de, 1) Sanığın, kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilirken, 5237 sayılı TCK'nin 53/1-c maddesinde belirtilen hakları kendi altsoyu üzerinde koşullu salıverilme tarihine kadar, kendi altsoyu dışındakiler bakımından hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar kullanamayacağına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, 2) Sanığın sarfına sebebiyet verdiği, payına düşen yargılama gideri miktarının, 6183 sayılı Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken sınırlar içinde kalması nedeniyle, bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerekirken sanığa yükletilmesine karar verilmek suretiyle 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 324/4. maddesine aykırı davranılması,Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca kısmen istem gibi BOZULMASINA, 02.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.