Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 690 - Karar Yıl 2017 / Esas No : 4859 - Esas Yıl 2016
MAHKEMESİ : Ağır Ceza MahkemesiHÜKÜM :Mahkumiyetlerine Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak; Gereği görüşülüp düşünüldü; 1)Sanık hakkında yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan incelemede; Tayin olunan cezanın karar tarihindeki miktarına göre 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 23.03.2005 tarihli ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen Geçici 2. madde uyarınca hükmün kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından,sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 2)Sanık hakkında kumar oynanması için yer ve imkan sağlama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan incelemede; Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak; a)28/06/2014 tarihinde Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 81. maddesi ile 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde; “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde verilen adli para cezasının ödememesi durumunda hapse çevrileceğine karar verilmesi,b)Adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmü hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden 6723 sayılı kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince istem gibi BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK'un 322. maddesi gereğince, hükmün TCK'nin 52/4. maddesinin uygulandığı paragrafından" ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına've tekerrür uygulanmasına ilişkin'' Sanık Nadir Taze'nin Kadıköy 2 Ağır Ceza Mahkemesinin 2000/43 Esas 2000/231 Karar sayılı ilamı ile 765 sayılı TCK nun 448, 51, 59 maddelerinin uygulanması suretiyle 15 yıl 2 Ay 20 Gün hapis cezasına mahkum olduğu süre dikkate alınarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK nun 58 / 7 maddesi gereğince mükerrerlere özgü infaz rejiminin tabi tutulmasına ve cezanın infazından sonrada denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına'' ibaresinin çıkartılması ile hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26/01/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.