Kasten yaralama suçundan sanık ...'nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2, 62, 52. maddeleri uyarınca 2,000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Söke 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 23/05/2014 tarihli ve 2012/474 esas, 2014/195 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı'nın 17.07.2014 tarih ve 2014/14739 – 49328 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 04.09.2014 tarih ve 2014/280855 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi. Mezkur ihbarnamede;5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun, “Kovuşturma yapılabilmesi şikayete bağlı suçlarda kanunda aksi yazılı olmadıkça suçtan zarar gören kişinin vazgeçmesi davayı düşürür ve hükmün kesinleşmesinden sonraki vazgeçme cezanın infazına engel olmaz” şeklindeki 73/4. maddesi nazara alındığında, sanığın üzerine atılı 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2. maddesinde, kovuşturması şikayete bağlı olarak düzenlenen basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikteki kasten yaralama suçu ile ilgili müştekinin, 22/05/2013 tarihli celsede alınan beyanında şikayetinden vazgeçmiş olduğunun anlaşılması karşısında, kamu davasının düşürülmesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde sanığın mahkumiyetine karar verilmesinde; isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK'nin 309.maddesi gereğince an??lan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.Gereği görüşülüp düşünüldü:Adalet Bakanlığı'nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Söke 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 23/05/2014 tarihli ve 2012/474 esas, 2014/195 sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nin 309/4. maddesi (d) bendi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, sanık hakkında açılan kamu davasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 73/4. maddesi delaletiyle 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddesi gereğince mağdur Mustafa Çolak''ın şikayeti söz konusu olmadığından DÜŞÜRÜLMESİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 28.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.